Online Üye
Online Ziyaretçi
Ufak tefek minicik kara kuru bir kadın
Her gün buradan geçer bu köşkün hizmetçisi.
Peşinde olmadı hiç ne katın ne de yatın.
Aza kanaât eder bu köşkün hizmetçisi.
Yıllardır değişmedi başında ki örtüsü
Adımları kuvvetli sanki asker ordusu.
Gözü karadır onun hiç olmaz ki korkusu
Her gün buradan geçer bu köşkün hizmetçisi.
Kaldırmaz hiç başını bakmazki sağa sola.
Pire gibi yürüyor düşmeye görsün yola.
Hiç zararı dokunmaz çevresinde bir kula.
Biçare yaşar gider bu köşkün hizmetçisi.
Aksatmaz görevini işini sıkı tutar.
Ne bir gün hasta olur ne de yatakta yatar.
Rabbine niyaz eder şükrüne şükür katar.
Kader mantığı güder bu köşkün hizmetçisi
Derner toplar her yeri çiçeklere su verir.
Çarşı pazar dolaşır eve ihtiyaç görür
Bazen öyle yorulur ayaklarını sürür
Hesabı kendi eder bu köşkün hizmetcisi.
Bilirki bir gün bunun sorulacak hesabı.
Rehber eder kendine o en büyük kitabı.
En kötü kula bile gülüm olur hitabı.
Resul yolundan gider bu köşkün hizmetçisi.
Hizmetçidir sonuçta beş paradır ederi
Gönlünde bir yaradır tükenmeyen kederi
Bir gün gülecek diye bekler durur kaderi.
Haline hep şükreder bu köşkün hizmetçisi..