Zaman ac�mad�, yollar�m�z� ay�rd� birle�tirdi�i gibi... Ayr�lmaksa kar��la�mak gibi kolay olmad��. Bilirim ki gidenler unutulur�... Tan��mayla gelen dostlukta y�reklerde ve bellekte silinemez izler b�rakt�. Daha sonraki y�llarda, yol �st� birka� defa u�rad�m. Daha sonra araya y�llar girdi. Ba�lant� zay�flayan yerinden bir g�n kendili�inden koptu...

Sekiz y�l sonra bir k�zla evlendim. Evlendi�im k�z ayn� iklimin, ayn� y�renin insan�yd�. Farkl� iklimler insanlar� farkl� miza�l� k�l�yordu. S�cak iklimli insanlar�n miza�lar�yla, �o�u kez so�uk iklimlerde do�up, b�y�y�p, ya�ayanlar�n miza�lar� �ok farkl�yd�. �nsanlar ise do�u�tan gelen ki�ilik �zelliklerini/f�tratlar�n� de�i�tiremezler. �nsan da tohum-toprak-iklim-a�a� s�recindeki tohum gibiydi� Nas�l tohumlar, i�erisinde bitkinin b�t�n �zelliklerini potansiyel olarak ta��r, bu potansiyelini ancak topra�a d��nce ��kar�rsa... Her tohum her toprakta yeti�medi�i gibi her insanda her ortamda huzurlu ve mutlu olmazd�... Her insan iklim/�evreden etkilenir. ��kan a�a�sa ki�ili�i temsil etmez miydi?

Belki bu biraz daha farkl� gibiydi. Ama bu da mefk�reden habersizdi. D��n�mde Aysultan Han�ma ve k�zlar�na davetiye g�ndermedim. G�nderemedim. "Gelmezler, gelemezler," diyordum ama belki de gelirlerdi� Bilemiyorum. Denemedim ki! G�nl�n�n bir k��esinde bana da bir yer ay�rm��ken kalk�p bir ba�kas�yla evlendi�imi g�rmek onlara ac�dan ve hayal k�r�kl��ndan ba�ka ne verebilirdi? Her �eye ra�men mutluluk ve saadetler dileyecek kadar da y�rekli ve olgun biri olarak g�r�yordum Aysultan Han�m'��

Aradan ge�en y�llar bana da �ocuklar verdi. Hi�bir zaman fikri bir kirlili�im olmad�. Olmay��na da seviniyordum. Bir evim ve bir ailem oldu. Aysultan Han�m'�n akl�ndan ge�irdi�i o k�z �nce devlet memuru oldu, sonra o da evlendi. D��n�nden ve hayat�n� birle�tirdi�i insandan hi� haberdar olmad�m. Benim onlar� �a��rmad��m gibi onlar da beni �a��rmad�lar�. Nerede ve nas�l bir d��n yapt�lar? Nas�l biriyle akrabal�k ba�lar� kurdular? Gibi sorular beynimin zarlar�na tak�l�p kalsa da araya ayr�l�k, araya uzak mesafeler ve araya y�llar girdi. Bir daha g�rmedim ama simas�n� da unutamad�m onlar�n...� Ona hep mutluluk ve saadetler diledim.

Ne kadar huzurlu, ne kadar mutluydu? Veya mutsuzdu onu da bilmiyordum. �ocuklar� olmu� muydu? Ka� taneydi? Yoksa kendine siper edinen medeni �er�eveden say�lanlar gibi �ocuk yapmaktan ka��nm��lar m�yd�? Ama her �eye ra�men tekrar onu yak�ndan tan�may�, dertlerini ve mutluluk an�lar�n� payla�may� isterdim. Hatta bir g�n uzaktan onu izlemeyi, hal ve ahvalini tan�maya arzu duyuyordum. Var ise �ocuklar�na hediyeler almay�, onlar�n ba��n� ok�amay� isterdim. Analar�n�n tepkisi ne olurdu? �zlemek isterdim. K�z�n�n yuvas�na g�lge d��mesin diye annesinin "buna s�cak bakmayaca��n�, hatta yer yer endi�e duyaca��n�, buna ne l�zum ve gerek var" diyece�ini g�r�r gibi oluyordum. Aradan ge�en y�llar beni ona unutturmu� belki ismimi ve simam� g�rse bile hat�rlayamayacakt�. Belki de bunlar sadece birer hayal ve tasavvurdan ibaret olarak kalacakt�. Ama biliyordum ki bu d�nyada dertsiz hi�bir ba� yoktu.

E�er k�z�n kaderi anaya �ektiyse�, huzurlu bir aile ortam�nda b�y�meyenlerin evliliklerinde de yeterli derece mutlu olamad�klar�n� inan�yordum.

Y�llar ondan da �ok �eyler al�p g�t�rm�� oldu�u muhakkakt�. D��nd�kleri, hayal ve arzu ettiklerinin bir�o�u benim gibi ger�ekle�memi�tir. Her �eye ra�men s�hhatte ve hayattay�m. Huzurlu ve mutluydum. Masamda oturup bu sat�rlar� yazarken Aysultan Han�m'� aramay� arzu istedim. �nce teredd�t ettim. Aradan ge�en uzun zaman aray� so�utmu�tu. Nas�l bir tepki verir onu da bilmiyorum. Birka� defa elim gitti, gitti geri geldi. Ankara'da oturmaya devam ettiklerini biliyordum. �ki k�z�n� gelin etti�ini ve o�lunu da everdi�ini ��renmi�tim. Kocas� emekli olunca i�i b�rakm��t�. O�lu hayata at�lm��, i� yeri a�m��t�. Ayn� evde birlikte oturuyorlard�. Yoksa bir K�ro�lu Ayvaz hayat �ekilmez olurdu. En az�ndan o�lan, gelin ve torun bir arada hayat�n son y�llar�nda ac� tatl� bir arada ya�amak iyi olurdu.

Uzun y�llar girdi�inden ara so�umu�tu. Belki de "Sen de kimsin?" denecek kadar olmu�tu. "

"Hem bu kadar y�ld�r ka��yor, aram�yorsun da bu g�n neden akl�na d��t�?" diyebilirdi. Hani hakk� da yok de�ildi. Herkesi, her �eyi Yunus'�a seviyordum.

Umudumun �e�itli renkleriyle yeti�tirdi�im sevgi g�llerini ak atlar�n s�rt�nda gurbete gidenlere hediye etmek istiyordum. I��n karanl�� bo�du�unu tad�na vararak seyretmek istiyordum. Ben hasreti, ben �ileyi �zledim. Dostun ayar d��mesi gibi olmu�tum. Da�lar gibi birbirimize yaslanarak gidiyorduk.

Otob�s g�zerg�h�n� izleyerek A�ti'ye gelmi�ti. Acelem yoktu. Yolcular�n inmesini bekledim. Pe� pe�e gelerek peronlara giriyor ve getirdikleri yolcular� indiriyorlard�. Ankara yeni bir g�ne merhaba derken, gelenleri de ba�r�na basmaya devam ediyordu. Daha sakin ve rahat bir ortamda indim. Lavaboya ge�erek el ve y�z�m� y�kad�m. Ver elini Ankara,� sana geldim�...

Ank-310706

Sitedeki

�nceki Yaz�s� Sonraki Yaz�s�

Yazar�n

�nceki Yaz�s� Sonraki Yaz�s�

( Bir Sonbahar G�n� -3 ba�l�kl� yaz� Kocamano�lu taraf�ndan 13.08.2011 tarihinde sitemize eklenmi�tir. Sitemizde yay�nlanan eserlerin hukuki sorumlulu�u , kullan�lan materyaller ve yaz�n�n i�eri�i yazarlar�na aittir.�zin al�nmadan kaynak g�sterilse bile sayfam�zdaki eserler ba�ka yerde yay�nlanamaz. Eserlerin izin al�nmadan kopyalanmas� ve kullan�lmas� 5846 say�l� Fikir ve Sanat Eserleri Yasas�na g�re su�tur. )
Okudu�unuz Yaz�n�n Site Kurallar�n� �hlal Etti�ini D��n�yorsan�z, Site Y�netimine Bildirmek ��in T�klay�n�z.