Online Üye
Online Ziyaretçi
Leyla’nın şiir raksedişi Mecnun’u sermest ederken,
Serap kalkıverdi çöllerden, nutfeler çoğaldıkça çoğaldı.
Gül demlendi, bülbüllerim aşka geldi;
Serenatlar aksedip, hüzün uykuya daldı…
Aşkın engin kokusu, endamımı sümbül etti,
Duvarlarım yıkıldı, maksadım tez göründü.
Beni Süreyyalar okşarken,
Hemen uyandım hab-ı gafletten,
Arındı bütün âlemim
Seherlerim şaha kalktı.
Mevsimlerim bahara durdu,
Sevgi dolu yapraklar uçuştu etrafımda.
Tespih çekti kâinat
Aşkın huzmeleri canlanırken…
Şimdi ziyalar dem tutuyor gönlümün kafesinde;
Hicranla dost olan düşler,
Teslim oldu vuslatıma.
Neyler “ bezm-i elest “ üfledi,
Segâhlar kubbelerimi efsunladı…
Ve Leyla’nın gazelleri, doldurdu hislerimi…
Pervane meftun oldu bu resmedişe,
Hülyaların çığlığını gönlüne doldururken.
Asumanın güvercinleri dinledi durdu bu çığlığı,
Deryanın üzerinde yakamozlar başkalaştı.
Eğildim, öptüm yakamozları Leyla’yı öpercesine,
Sonra gecemden çileleri kopardım…