Sustum,
En çok gözlerine küstüm giderken,
O umudu yüreğime eken gözlerine,
sonra da ellerine,
Hiç bırakmam dercesine sıcaklığını saplayan yüreğime…
... ...
…
Sonra her mevsimi sen diye yaşadığım
Sen de tattığım aşk’a küstüm.
Birikintilerinde boğulmaya bıraktığı için beni.
…
Aslında en çok sana küstüm
En çok aldatıcı bakışlarına
Yalancı tebessümlerine
Bir hayat vaat eden sözlerine küstüm..
Sonra kendime
Sana inandığı,
Sen de Leyla’nın aşkını bulduğuna inandığı için.
Sonra hayallere,
Ardında ellerime, yüreğime ve nefesime küstüm.
Yol olmak istedim ardından
Binip imamın kayığına…
Hani güveni de olmasa insanın kendine ve insanlara
Nefes alması da boş ya aynen öyle…
Ben de boş/um şimdi… erbey
