Dokunsalar bin anlam yükü ağlardım Eğer bilselerdi dokunacakları yeri Ki bilemezlerdi…
Duydukça şen kahkahalarımın sesini Hep, bu yüzdendir dibe vurmalarım Açık denizlerde boğulmalarım O sevmediğin insanlardan oluyorum Hani, donuk gözlerle Neden mutlusun? Dercesine Buz kalıpları doldurup yüreğime O insanlara karışıyorum...
Hep, dünyaya dar geldiğimdendir Firara meyilli ruhumun göçebeliğinden Ne soğuk üşütüyor şimdi beni Ne ateşler yakıyor tenimi Göğün ayazı hüznümle raks ederken Buğulu gözlerim arıyor en ücra cehennemi...
Hep defter tutmazlığımdandır Ezbere yaşamamdan Şimdi evsiz bir sokak çocuğu gözlerim Yanaklarımda kaldırım izi Gözyaşlarını silemez mendilleri Heba edemez, umuttur her biri Düşler hayalleri, hayaller düşleri Kovalar durur...
Nereye? Diyenlere bir yanıtı yoktur Hep çocukluğumdan gelir karanlığım Belki bu yüzdendir hayata dargınlığım Asi olmamak için yaşarken Gülüyorum da Gülerken acılara doluyorum Sonra bir yerlerde Olur olmaz bir yerlerde yağıyorum...
Hayata ne senin gözlerinle Ne benimkilerle bakıyorum Donuk/ mat renklere karışıyorum da O soğuk/sevmediğin insanlardan oluyorum Hep, hep canıma kıyamadığımdandır Asiliğimse pervasızlığımdandır...
Bakıp göremeyen Yediğinden tat alamayan Dokunup hissedemeyen Ben Ölümle eşitlenen O sevimsiz insanlara karışıyorum Hüzünle uğurlarken kendimi Ardıma bile bakmıyorum...
( O Sevmediğin İnsanlar başlıklı yazı Sebahat tarafından 22.11.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
