Yine buradan geçti gönül þehzadeleri,

Zamanýn muammasý içimde diniverdi.

Simsiyah hülyalarým baðrýmda birden söndü,

Mehtabým uyanýrken geceler çýðlýk attý.

Fýrtýna ve kasýrga baðlarýmda yok oldu,

Bembeyaz otaðýma titrek baharlar geldi.

Ýþte o an gazeller topladý þehzadeler,

Gönüller neþe buldu, yarýlmadý dideler.

Bütün vuslat kuþlarým dehlizlerinden çýktý,

Mersiyenin baðrýnda baþým yorgun düþmedi.

Þarkýlar soyutlaþtý yine eskisi gibi,

Neylerimin döþünde suzinaklar yanarken.

Rota çizdi sandalým, dermaným kýpýrdadý,

Ufkun ötelerinden cevahir yakaladým.

Ýþte o an gazeller topladý þehzadeler,

Birdenbire açýldý gözümdeki perdeler.

Hafýzlarýn kabrinde þimdi güller açýyor,

Yahya Kemal köþemden çaðýrýyor rintleri.

Baki’m nefeslerini Davut gibi salýyor,

Fuzuli’m Kerbela’da sümbülünü arýyor.

Bülbül kasideleri güfteler yazdýrýrken,

Sazlarým nihaventle yürekleri yararken,

Ýþte o an gazeller topladý þehzadeler,

Güllerin güllerini getirdi hanendeler.

Yesevi baðlarýnda hikmetleri topladým,

Can yýkadý bu sabah nurlu Emir Sultanlar.

Mevlana’nýn aþkýyla þaha kalkýyor Konya,

Üþüyen bedenimi ýsýtýyorken Yunus.

Renklendi bahçelerim mevsim ilkbahar þimdi,

Tercüman oldu gökler, þafaklar söküyorken,

Ýþte o an gazeller topladý þehzadeler,

Bana nurlu selamlar zerk etti kasideler.