‘’ Ooo,  senin anne meditasyon  yapmak, sessiz  ol  biz. ‘’ diye  usulca  uyarýyor  oðlumu  misafirimiz.  Oðlumun hafifçe gülüþünü  iþitiyorum, ‘’ Namaz kýlýyor’’ diye açýklýyor  bir yandan da  yarý Türkçe  bilen arkadaþýna. Ben de nasýl namaz kýlýyorsam(!) kulaðým merakla  onlarýn konuþmalarýnda. Kendisi mucize  gibi kýzcaðýz, benim her hareketime neredeyse  bir  mucizelik yüklüyor. Kendisi  mucize  dediðim de þundan; hani insanda hiç  sinir  olmaz mý? Bunda yok. Bir insan devamlý nasýl gülümseyerek ve mutlu bakar? Bu öyle. Devam ediyor oðluma bir þeyler anlatmaya, benim kulak  yine  onlarda.

     _ Çok para veriyor ben her ay, meditasyon gider mutlu ve saðlýk olmak için ben. Bak senin  anne ellerini kulaklara kaldýrdý, orada  çakralarý açtý. Göðsünde eli koydu üstüne, enerji  dengeledi. Baþý yerde tuttu  çok,  tüm enerji  akým  düzenledi. Baþlamadan  önce  yýkadý  el  yüz, kötüler  aktý  bedenden.  Ben öðrendi hocamýzdan meditasyon salonda hep böyle benzer hareketler. Saðlýk olur, mutlu olur  ama  biraz  para  öder biz.

     Namazým bitmiþ, selâmý vermiþtim.

    _ Bizde  beleþ  yavrum, biz  isteriz Allah verir hepsini. Namaz  bu namaz, dinimiz gereði yaparýz. Müslümanlar  kýlar  böyle.

   _ Oðlun deðil  müsülüman?

    Vay vay, bak elin kýzýndan neler öðreniyorum, çocukluðundan beri namaz kýlan oðlum  býraktý  demek namazý, kýzcaðýz  görmediðine  göre.  Bir de  müsülüman  deyiþi  yok mu? Dizideki  Hürrem’in  ‘’Sülüman!’’  diye  sesleniþini  hatýrlatýyor, güldürüyor  beni.

   _ Oðlum sen kýlmýyor musun namazýný?

  _ Anne, hiç namazý býraktýðýmý gördün mü? Kimsenin yanýnda kýlmadým, görmedi hiç,  o yüzden öyle söylüyor.

     Sonra  zannedersem ayný açýklamayý  Ýngilizce yaptý arkadaþýna ki kýz:

  _  Okey, sen de müsülüman. Görseydim  nasýl meditasyon, emm  þey namaz  yaptýðýný.

    Çat pat Ýngilizce, Türkçe  anlaþmaya  çalýþýyoruz  evin  içinde. Çevremde  devamlý  gülümseyen  ve  her  an  bir  buluþ  yapmýþ  gibi  þaþkýnlýk  ve  hayranlýk  içinde  bir  yüz. Hatta  deneme  bile  yapýyorum  ‘’Yahu  bu  hiç  sinirlenmez mi?’’ diyerek.  ‘’Bakalým  kýzdýrabilecek miyim?’’  diye  düþünüp, sofrada  kendi  ýsýrdýðým  lokmayý  uzattým  bir  gün. Tiksinir, yüzünü  buruþturur, belki tepki  gösterir  diye. Ama  yok, tam tersine ne dese  beðenirsiniz?

    _  Sen  çok  iyi  anne, bilmek  antibiyotik, baðýþýklýk. Benim  anne  aðzýndan  çýkarýr  ekmek  verir  bebeðe. Bebek  olur  güçlü. Tükürük  çok  önemli  saðlýkta.

      Ohhh, tam  bir  fýrsat  daha  bana. ‘’Bizde  baþka  tükürük de var. Dua  edip tükürmek.Bak þöyle’’  dedim, ellerimi açtým, yüzüne  doðru  dua okuyup ‘’ Tü, tü, tü ‘’  diye  saldým  yüzüne.

    _ Sen benim  için  dua  okumak,  çok  çok teþekkür  etti ben.   

      Artýk  pes  ettim  tabi.  Denedim, gördüm.  Ülkesindekiler  hepsi  böyle  deðil  elbette   ama  bu  kýz  sakin, olumlu  bakan, art niyetsiz  bir kýz  iþte. Temiz kalpli, her þeyi iyiye  yoran, kusur  aramayan  ve  devamlý  ‘’Teþekkür  anne,  thank god’’  diyerek, dilinden  teþekkür  ve  Allah’a  þükran  düþürmeyen  sevimli  biri.  Kýzýn meditasyon dediði, anlattýklarýna  göre  bizim namazdaki  hareketlere  týpatýp  benziyor. Ýyi de  bu  kýz  böyle baþarýlý, mutlu, hoþgörülü olmayý  meditasyon  ile  baþarmýþsa, bizim  kýldýðýmýz  namazlarda bir  eksiðimiz  var  demek. Mutlaka  bir  iþ  var  bunda. Müslüman  olarak  yýllarca  namaz  kýlalým, þu  kýzýn  farkýnda  olmadan  yaþadýðý  ideal  müslüman  örneðine  kavuþamayalým.  Bu nasýl tezatlýktý  böyle? 

   _ Daha  detay  anlatýr mýsýn? Neler  yapýyorsunuz  siz  meditasyona  gidince?

   _ Yes, biz  önce  inanmak  kalpten  bu  bize  iyi  gelecek. Melekler  bedenlerimizin  çakralarýný  dua  ile  açacak.  Hareketler  hep  faydalý  egzersiz, yemek  az  yemek. Uyku az  uyumak.   Allah verdi her þey, çok  þükür  etmek. Ben önce kendi  saðlýk  için iyi  düþünmek, öfke  kontrol  eder  ben  hiç  kin yok. Baþkasýna yardým  çok  var.

     Anlatýyor anlatýyor. Sanki  karþýmda  peygamberimizin   hadislerini, emirlerini  ezberlemiþ  biri var.  Bana  anlattýklarý  devamlý  okuduðumuz  veya  dinlediðimiz  hadisler, bize   müslüman  olarak  emredilmiþ  kurallar. Epey dinledikten sonra dedim:

    _ Sen  müslüman  olarak  bize  emredilenleri  yapýyorsun, saydýklarýn hep bunlar  çünkü. Bil ya da bilme, sen  örnek  bir  müslümansýn  ve  bizler de  senin  gibi  olmalýyýz  aslýnda. Ben sana  bizim  Allah’a  dualarýmýzý  öðretsem,  meditasyona  para da  ödemezsin, namazý da  öðretirim, namaz  kýlarsýn.

   _ Ama nasýl olur?  Her þeyimiz  uymuyor  ibadet.  Biz  gider  kilise günah  çýkarýr, arýnmak var.

   _ Sen  haftada  bir  kilise  gitmek, günah çýkarmak. Bizde  günde  beþ  defa  namaz  af  dilemek  var. Günah  varsa  çýkar  gider, temiz  olmak  biz.  Günah  yoksa   sevap çoðalmak  bizde.

    Ben de  onun  konuþmasýndan  etkilendiðimi  fark ettim  sonradan. Ama  baktým  böyle  konuþunca  daha  çabuk anlýyor. Sözcüklerin  peþine  gelen  eklerde de   zorlanýyor  hep.  ‘’Kitap  ile  kitapçý’’  arasýndaki  farký  karþýmýzdaki  kitapçýnýn  sahibini  göstererek  anlatmýþtým.  On beþ  gün  kaldýlar  evimde.  Müslümanlýðý  seçti. Benim  için de   yeni  bir  dünya  keþfi  gibi  oldu, onun  için de. Her  gün  bir  dua  çalýþtýk, namaz  zaten  alýþkýn  olduðu  hareketlerdi,  sadece  ne  zaman  nerede, hangi  dua  okunacak?  Onlarý  tarif  ettim.  Bunca  güzel huylarýna  ilave  bir de  yüzüne  nur  geldi.  O;  herkesin  fark edemediði,  gönülden  inanmýþlarýn  yüzünden  yansýyan  ýþýk, aman  bir  güzellik,  bir  güzellik.

     Hani  ‘’Kuzguna  yavrusu  anka  görünürmüþ.’’  derler  ya,  öyle  deðil  caným.  Benim  gelinim  olacaðý  için  deðil.   

2011

Müjgân Akyüz