Online Üye
Online Ziyaretçi
Ne gariptir anlam veremem anlayışımıza bir türlü. Bildiğimiz halde yanlışı, yalanı. Zevk alırız yapmaktan, söylemekten. Üzerlerimiz nefs kokuyor ! Korkuyoruz cesur olmaktan. Fani rüzgarı şefkatli esiyor ardımızdan. Bir uhrevilik korkusu benimsemiyor, Yanlışı doğru gibi yaşamaya mahkum yüreklerimiz.
Herkeslik duygusu var içimizde. "Herkes yapıyor" cümlesi kolaylaştırıyor yapmamızı birçok şeyi. Özgürlükten bahseden kardeşlerim düşünmüyorlar mı ? Mahkumuyuz herkesin diye. Doğrular herkese göre verilir oldu. Nedense çoğunluğun yaptığı yanlış gelmez gözümüze. Ve herkese uyup yanlışları doğru yapar olduk. İsteklerine uyduk nefsin. Üzerlerimizi nefs kokutur olduk.
Bazen anlaşılmadığımı düşünerek sayhalar atıyorum içimde Ya SEMİ, Ya SEMİ ! diye. Neyden zevk aldığımızı bilmeden birşeylerden zevk almak sunuluyor altın tepsi de bize. Bir pembelik, tatlılık var içinde. Alışmanın bu kadar basit olduğunu görmek atlamamıza vesile oluyor yanlışın içine. Sonu acı bitecek bir filmin tatlı lokmalarını yutuyoruz düşünmeden. Kurtulamıyoruz arzularımızdan. Aynada suratımıza bakıp cesur olamıyoruz kendimize. nefs kokusu üzerlerimizde.
Bir yapamama korkusudur var kalbimizde. Bilmişliğin getirdiği rahatlık... Hani biliyoruz ya ne zaman kesileceğini nefesimizin. Baki hayatı kazanmanın formulü varmış gibi yaş sınırlaması koyarız önümüze. Erken daha deyip şimdi yapmadıklarımızı, kendimize güvencimiz sonsuz olduğundan koyduğumuz kotanın bitmesini bekleriz yapmak için. Ya Mevla ' nın Kotası ? Tabi o bize sınırsız gelir. Ve hesabı da sabit. Hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor, Üzerlerimiz nefs kokuyor.
Hayatta hep yanlışları bilir olduk. İçimize sindiremediğimiz bir sürü yanlışlar...Bir zorunluluktur tutar elimizden yapma isteği. Fani hayata ne için geldiğimizi unuttuk. Kendimizi unuttuk. Bakiyi,uhreviyi... Biz sözümüzü unuttuk. İNSAN ismi ne için verildi Mevla tarafından bize. Varmıdır anlamını bilen içimizde. Nefs kokusu üzerlerimizde, unuttuk. İNSAN UNUTTU.UNUTAN(İNSAN), UNUTTU.
Kemal AKYÜREK