İlk kez,
o yokken korktum karanlıklardan,
Baykuş
sesinden belki ilk kez ürperdim,
Issız
sokaklarda dolaşmaya çekindim
Ve soğuk ilk
kez sarstı bedenimi
Yemin
ederim, hiç üşümeyen ben
Tir tir
titriyorum,
Babam
yokken…
İlk kez
üst üste sigara yaktım,
Ve ilk
kez gördüm saç aklarımı.
Göz
kapaklarım yük oldu birden,
Boynum da
bükülmüş hiç fark etmeden,
Meğer
daha çocukmuşum ben
Bunu
şimdi anlıyorum,
Babam
yokken…
Sebzenin
iyisini hiç mi hiç bilmem,
Tezgâhlar
önünde şaşkınım şimdi,
Aldığım
kavunlar hep kelek çıkar
Çarşı-pazar
dolaşmak ne zormuş meğer!
Bir soba
bile yakamayan ben
Şimdi
hüzün kırıyorum,
Babam
yokken…
Sesli
ağlamayı artık öğrendim.
Ne zaman
öksürük sesi duyarsam
O
zannedip bakıyorum bilmeden.
Selamlarım
ona benzer herkesi
Ve
hatrını sorarım hiç düşünmeden..
Oğlumun
gözünde şimdi “dev”im ben!
Baba
olduğumu yeni anladım,
Buz gibi
toprağa onu gömerken,
Ve son
kez hıçkırdım, bir babam yokken…
28.11.2011