Bilmiyorlar anne!
Gözetliyorum koca dünyayı, küçük
bir pencereden.
Küçük bakışlarla dev bir masal
yaptım.
Kandılar anne… Kandırdım.
Gıpta ettiler, sevdiler…
Ama bilmediler anne.
Önce kendimi kandırdım ve sonra
inandım.
Koca bir deniz ettiler beni,
Nice rotası elimde olan
sandallar taşıdım.
Deryalar tutkudur bilir misin?
Anne…
Hiçbir derya yolcusuna fırtına
çıkarmadım,
O sessiz fırtına bendim anne…
Bir mücadele veriyorum sanki.
Destansı bir hikâye içinde…
Gönüllerin tahtına bir oturuş
yaptım sinsice.
Biliyor musun, oğlun kahraman
oluyor…
Biliyor musun oğlun dünya
kokuyor anne!
Bir son vermeliyim diye düşündüm
en son,
Kalpte değil başta,
düşünmeliydim ilk başta.
Beddua edilmeden anne, sen et bir dua.
Kıymadan daha fazla cana, canı
al ondan Mevla!
Tövbe kapısı açıktır ilelebet
Rahmanın,
Koşmadım bu kapıya sanma sakın.
Bırakmadı beni en büyük
düşmanım.
Nefsim beni ,
Ben beni seveni kandırdım.
Sürekli cenk içindeyim
bilmiyorlar anne.
Fani ile Baki çığlık çığlık…
Daldık Fanide rüyaya, Bakinin.
Baki rüya da kaldı, teslimi
olduk faninin.
Ben biliyorum geleceğini bir gün
ecelin.
Beni bilmiyorlar anne, en büyük
düşmanım nefsim.
Kemal AKYÜREK