...
I-
eski vakit
bir damlacık suydum kendine ağır gelen
ağır aksak aşka dökülüp eriyen sabahlarda
pas tutan gülümsemelere deva
kamburumda taşıdığım naçar aklıma
yük ve şifa
bir tren garında unutulan
yalnızlıktı, yalnızlığımdı
biraz terk edilmişlik
biraz kırgınlığı; inceliğin
kalbimin çatlağında
o vakit
tarumar aklım yosun tutmuş
örselenmiş mantığım iplerinden asılmıştı zihnime
keşke susmasaydım
tenimde üşüyorken maşuk yarım
sevgim buruş buruş kırışmış
geleceğe kaygılı üzüntüler için
mor parıltılı gel gitlerde
şimdi vakit
koru o’nu şükürlerin büyüklüğünce
açılan ellerin yüzü suyu hürmetine
II-
kanamaktan geliyorum
parçalanmış kalbim
kemiklerinden as ürkekliğimi
nakaratlarım var içimde dönüp duran
çoğaldıkça kan revan suslara uzanan
şarkılarım var mırıldanırken sancıyan
ey katre
yanıyor dilim / zemberek
ezber et o’nu ezber et
içine çek hücrelerinin
suçlarından tut masumiyetinin
özgürlüğe sına mülteci kalbini
sersefil akşamları dağıt aydınlığından
sayıkla o’nu, laciverdine dola gecenin
cefa çektikçe sefaya uzak hasretler büyüten kalbim
savunmasız dilim
soluğuma sıkıştı tek buselik bir yangın
kaybetmekten dönüyordum
semah semah
ey ilah, ey illa ah
güneşi içime gömdüm
şakaklarıma bir rüzgar gerek
savrulup ölsem bir yaprak gibi titreyerek
öpsen geçecek biliyorum
dağlarımda sitem
sarmaş dolaş çiğdemlere sufle satar
eşkiyalığım özgürlüğe hasret
III-
mimlenmiş dudaklarımı ısırıyorum
makyajını tazeliyorum aşkın
özleme törpü ve mavi ojeler
dudaklarını bir yosmanın dudakları gibi
kan kırmızıya boyuyorum şehveti
vücudu çırılçıplak
adıyla güze hüzün getiren
asırlardır beklediğim sendin
açılmayan dar kapılarda
kilitli kaldıkça dilediğim
haldaşım, koruyan yanım
bağışlayan sesim
ey kıvılcımlarımdan tutan/tutuşan
ağırlığınca telaş telaş
ve aşk bulaştıran
heyecansız zamanın oyuklarına
sızan ve sızlatan yaram
kumral gökkuşağım / yaşam hevesim
söyle adı nedir bu sevgiden ölmelerin
hep sana
hep varlığına dönmelerin
aramayı unuttum nefreti nicedir
nifak girdaplarında çatladı öfkelerim
sendin aramadan bulduğum huzur
umudum
umurumun elçisi
mecalsizdim ağıt yakıyordu mevsimler
maksat mahal tecellisi
sen tesellisi
aşkın beklentisi
döndükçe kaybolduğum deli iklimim
aşksenim
berrağım
talan günlerimin gülümseri
kuklalara sözüm olsun
onları asa asa dirilteceğim
ve binlerce kere yemin olsun
içimdeki ateş suyu incitmeyecek
tarihe not düşülsün
gözlerinde gördüğüm ışıktır devrim
tutundukça sana
varsın ilmek ilmek sökülsün dünya
dökülsün kuzeyde yıldızlar
bir bigâneyim, ıssızım
ucu yakılmış mektup azizliğinde bucaksız bir ülkeye sığınmak istiyorum
her şehir sana açılıyor, davetsiz girip oturuyorum
dilim sana çağlıyor
gün ağarırken kızıl şafakta
senin için bir kez daha
hamd ediyorum
...
fulya/aralık2011
...
(
Gün Ağarırken başlıklı yazı
Fulya Codal tarafından
30.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
