Nereden biliyorum bu kadar rengi? Yeni renkler ararken her seferinde, aynı renklere boğuluyorum. Ne zaman tanıdım bu kadar rengi? Çok mu renk kullandım? Renkler mi az , ben mi tükettim renkleri?
Hangi renge el atsam elimden yeni bıraktım sanki. Sıradanlığımın renklerine sıra dışı renk arıyorum. Renk armonilerinin defilesini izlerken karşımda, bana attıkları bakışların arasında, kendilerini daha bir edayla, bana sunduklarını görüyorum.
Hiç görünmedikleri kadar hoş görünmeye çalışıyorlar, bunu çabalarından anlıyorum. Renklerin görünüşlerinden çok, kendilerini kabul ettirme, vazgeçmeme çabaları beni daha çok etkiliyor.
Monotonluğumun, monoton renklerini, monotonlaştırıp, monoton hayatın, monoton işleyişine monta ediyorum. Hayat gülümsüyor bana, içim ısınıyor. Vazgeçiyorum renklerle uğraşmaktan, dönüyorum hayata.
Uzatıyorum elimi hayatın başka bir dalına. Tam kendime bir dal buldum derken, asılı kalıyorum dalın ucunda…
27-12-2010
