Levh’i mahfuz gizemi, yaftalar öne düşer 
Anlamaz hakikati, ağyar’ı fani beşer 


İlk emirle koşarak, gül ummanına düştü 
Divana gider gönül, başına şer üşüştü 


Gül’ün yolu dikenli, âşk’a vurulmaz zincir 
Dostu uymazsa yola, yürek o daim incir 


Çıkılan gerçek yolda, yolcuya zevâl vardır 
Cemâl’e güler zevat,sonu pek manidârdır 


Şafak vakti sökerken, o dem nevm’e alt olma 
Belâ mümine köprü, bezm’i elesten kalma 


Filkât kulluk içindir, zahir’e kanmaz insan 
Yeknesak olmaz mümin, önde res’uli zişan 


Kişi kendini bilse, o dur o yolda gevher 
Cehil bulaşmaz ona, nefs’i emmare biter 


Aşere-i Mübeşşer, Hak yolun aslanları 
Bu can sana fedadır, dedi; gül insanları 


’Cennet yolu açılmaz, kul iman etmedikçe 
İman etmiş olunmaz, kul kul’u sevmedikçe’* 


Şefkati emreder Hak, Furkan o’nun rehberi 
Ol merhamete ilhak, gönderdi Peygamberi



Levhi mahfuz; Her şeyin hayatının ind-i İlâhîde yazılması. İlm-i İlâhînin bir ünvanı.

Aşere’i Mübeşerre: Cennetle müjdelenen on sahabi

Bezm’i Elest; Ruhlar aleminde Allah’ın "Ben sizin Rabiniz miyim?" sorusuna verilen Bela-Evet sözünün yeri

Nefs’i Emmare; Hayvani Nefis

* Hadisi Şerif
( Ey Yâr ! başlıklı yazı Arzeni tarafından 31.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.