<<    Bir tanýdýðýmýn, tanýdýðý bir hayattan    >>


' Çaresizseniz çare sizsiniz ! '  Ama kaderiniz izin verirse, Allah tamam kulum derse. Yürü ya kulum diyecek Allah bir kere. Sen istediðin kadar derde deva ara olmayacaksa olmaz, olmuþsa da olmuþtur iþte.

Bu sözlerim çaresizlere deðil, çaresizlere laf edenleredir elbette. At gözlüðüyle bakanlara, bardaðýn boþ tarafýný görenlere, empati yapmayý beceremezken bir de insanlarýn talihsiz yaþamlarýný düzeltme ihtimalleri yokken, onlara dil uzatanlara...Elinde sihirli deðnek varmýþta onlar kullanmýyormuþ gibi,  ' aman caným yapmasýn iþte, aman caným düzeltiversin ne olmuþ, çok mu zor ? ' diyen hayatýn sillesini yememiþ, karný tok, sýrtý peklere...

Hepsini bir kefeye koymuyorum ama  ' üvey '  kelimesi duyulduðunda her insanýn ruhu sýzlar birazcýk. Terazinin sol tarafý aðýr basar özden çok uzak olduðundan.

Bu terazinin sol tarafýnda yer alan üvey annelerden birinin elinde, büyümeye çalýþan bir kýz çocuðu. Ve ayrýntýlarýný anlatmaya gerek duymadýðým, az çok bilindiðine inandýðým ve kýzý evinden uzaklaþtýrmak için elinden geleni yapan bir üvey anne ! Ne derece mutludur bu kýz evinde ? Hele birde gözü kör, kulaðý saðýr olmuþ, hayattan iplerini koparmýþ diðer aile fertleriyle.

Tahmin ettiðiniz gibi bu kýz, küçük yaþta evlenmiþ tabi. Severek demeye dilim varmýyor pek ama sevmiþ iþte. Kaçmýþ nitekim cahilliðiyle. Allah ' tan iyi biriymiþ eþi. Fakat çok geçmeden üvey anneyle baþlayan mutsuz hayatý, eþinin iki ay cezaevine girmesiyle, ikinci kez zedelenmiþ. Resmi nikahlarý bile kýyýlmadan üstelik ! Hemde karnýnda bir can taþýrken. Ne var ki hamileyim demeden, almýþ nikah memurunu, tutmuþ cezaevinin yolunu. Kýymýþlar nikahlarýný.

Ýki ay sonra cezaevinden çýkmýþ eþi. Üvey annenin bulunduðu o evi hiç mi hiç aramazken artýk, hayat gülümsedi yüzüme diye, tebessüm ederken o da hayata, çok sürmemiþ bu mutluluðu da. Bir sene sonra, bir kaza sonucu vurulmuþ eþi, hamile eþinin dünyaya getirdiði kýzý elli iki günlükken üstelik. Nereye gider arkasýnda kimsesi yokken, nereye demir atar güvendiði bir limaný yokken. Mecburen üvey anne eline düþer yine. Sokaklara düþmektense...

Altý ay sonra zoraki niþanlarlar küçük kadýný. Elalem laf eder vs. vs. anlatmak istemiyorum iþte. Ýstemesede bu niþaný, evliliði, kaynanasýnýn rýzasýný bile alýr düþünceli kadýn. Acýyan ana yüreði ya, kýzý gibi görür onu da iyiliðini ister, ' evlen tabi kýzým ' der, yüreði oðluna yanarken...

Nitekim bir süre sonra da evlenirler. Evliliðinin üçüncü günü yemek hazýrlarken eþine dayak  yer adamdan sebepsizce. Geri dönmek ister, kaçýp kurtulmak istediði o eve bile. Yýkýlmýþ hayallerle kýpýrdayamaz hiç biryere. Ýki ay iyiyse altý ay dayak, dayak, dayak. Haketmese dövmez eþi diyenlere inat. Yýllardýrýn birikmiþliðidir, yanlýþ yapmýþtýr diyenlere inat ! Daha ilk günleridir evliliðinin, cicim aylarý dedikleri, ne suç iþleyebilir o kadýn. En sinsi insanlar bile, yapacaklarý yanlýþýn zamanýný, yerini kollarlarken...

Zamanla aklýna estikçe beyinin sokaða atmalarý, afedersiniz köpekmiþ gibi tekrar geri çaðýrmalarý, hapis hayatý yaþatmalarý, dayatmalarý ve kayýnpederinden yediði aðýr laflar ve niceleri... Hemde herþeye susup, iyilik yapmaya, kendini onlara sevdirmeye, kýzýný büyütmeye uðraþýrken üstelik. Bu hasta insanlarýn elinde, nereye kadar giderki bu hayat böyle...

Nelere katlanarak büyüttüðü kýzýný da anneden ayýrýrlar sonunda. Ýstemeyince eþi, onuda dövmeye baþlayýnca, annesi gibi sevdiði eski eþinin annesi, dayýsý sahip çýkar torununua, yeðenine. Hasretlikle yaþarlar ana-kýz, kaçamak kaçamak görüþmeye çalýþýrlar fýrsat buldukça. Ne ÖZ babasý, ne  ÖZ abileri kabul eder kýzýný, ' kýzý býrak gel ' derler. Nasýl ayrýlsýn ki et týrnaktan ! Ana yüreði dayanýr mý onsuzluða. Ýlla ayrýlmak yazýldýysa kadere, en emin ellere teslim etmek düþer evladýný  yüreðe !

Kalemimi küfre deðmemesi için zor tutuyorum yine !  Mesleði yok, arkasýnda ailesi yok, sýrtýna yaslayacak tek bir kimsesi yok. Olsa bile insan eti deðil midir, dünyanýn en aðýr yükü ? En yakýnlarý, canýndan parçalarý kabullenemezken onlarý, kimlere yük olmayý göze alýr ki insan evladý.

Zalim koca elinde, yalnýz baþýna, çekmeye mahkum ömrünün sonuna dek ! Geri gitse bir dert, kalsa bir dert. Aþaðý tükürse sakal, yukarý tükürse býyýk... Ne komþularýn aðzý büzülür, ne bakýþlarýn pimi çekilir... Þanssýz, mutsuz baþlayan ve böyle seyreden hayatýnda, daha kaç acýya gebe kalmaya bir adým atmak ister ki insan ?

Ne olursa olsun deyip düþse yollara evladýyla, ne haller gelmezki baþýna, þu aç kurtlarýn adým baþý bulunduðu dünyada. Tek baþýna hayatýný kurmaya çalýþmayý býrak, kötü yollara düþmese ne ala ... Ne gelse baþýna kimse hak vermez, arkasýnda kimse durmadý demez, vah deyip bir el uzatan olmaz, bir tekmede onlar vurmazsa, bende birþey öðrenmedim þu hayatta... !

Ne zordur insanýn gerçekten yalnýz kalmasý, elinden tutacak kimsenin olmamasý, her yerden bir darbe almasý, istediði gibi bir hayat yaþayamamasý. Ve ne kolaydýr çaresizlere yardým eli uzatamazken, sivri dilimizi uzatmasý...' Haketmiþtir ' demesi, günahýný almasý, ayýp gözlerle bakmasý, yara nedir bilmezken bir yarada bizden açmasý...




 
                       **
                            **
*************      **             Allah kimseye dermansýz dert vermesin.
*************      **             Ve kimseyi, kimseye muhtaç etmesin
                            **                    inþallah ( amin )   
                      **