Online Üye
Online Ziyaretçi
Rüzgarı kınından çıkartır poyrazım
Kesilir saçları hayatın
En fazla yaşam kadarım
Kainat boyudur fiyatım, dokunamazsın
Tren istasyonlarının en popüler makinistiyim
Acımam raylara…
Ezer geçerim kendi gölgemi
Bakmayın çenemin çok çalıştığına, dilsizin tekiyim
Acılar şelalesinin altında ıslanıyor cüssem
Kalbim feyz alırken görüntümden
Kollarım arkadan bağlı dans ederim pistlerde
Henüz beşikteyken gördüm yalnızlığı
Patenti bana aittir gürültünün içindeki sessizliğin…
Savaş meydanlarında kesilir kellem
Dinmez ıstırabım
Bedenimden ayrıdır ruhum
Şairlerin kaleminin ucuna çadır kurar gölgem...
Söner evlerin ışıkları
Annesizlikten çıldıran çocuklar gibi
Ağlar yazgıma şiirler
Baba ocağını terk eder gençler
Koşar peşime, arar izimi…
Yaklaşmayın
Organları fırlamış dışarıya düşlerimin
Benim sabahımda kan, gecemde ölü kuşlar nöbet tutar
Zehir zemberek tuzlar okşar yaramı
Acılar denizinde boğulmak ne ki
Yaşadığım her an ölü ummandır anlayabilene…
Bakmayın istiridyedeki inci tanesi gibi göründüğüme…
Dürüstlük kimin ismiydi
Ben en kötüyüm, adım bile yok
Çam ağaçlarını kökünden koparır
Erozyon getiririm kainata
Karanlıkta kalır aydınlıklar
Suçsa yaşamak
En suçlu benim...
// Sevgi Özlem Özcü //
" gizLi özNe "