Arkandan bir mabede gider gibi yürürüm.

Gözlerimi sebepsiz dolaþtýrýrým üstünde;

Zarif kaþlarýna doðru devam eden

Bir kaç kýlcal damar görürüm...

Gözlerinde hep bir bulut baðdaþ kurup oturmuþtur.

Yüzün; nasýl desem sevgili?

Bakmaya kýymasam kendime kýymýþ olurum.

Gözlerim buluþmasa gözlerinle; ölüyor.

Kalp çarpýntým tesadüf etmese seninkine,

Enfarktüs mü desem, kardiyak aritmi mi?

Cansýz, isteksiz, telaþlý sevgili...

Annesini kaybetmiþ gibi telaþlý.

Seni baþkasýný sever gibi sevmiyorum.

Var olmayý sever gibi seviyorum seni.

Sabaha uyanýr ve yorganýma sarýlýr gibi seviyorum.

Tipili günde soba baþýný özler gibi seviyorum seni.

Sobada mutluluk közler gibi.

Uykuda anneden iþitilen sözler gibi seviyorum.

Seni ninemin hikayesi, babamýn kayýp gençliði,

Dedemin tespihi gibi seviyorum.

Hepsi benden; hepsi hayatýmdan bir özetmiþ gibi...

Seni , güzel geçmiþime sarýlýr gibi...

Sana bir "mutluluk" etmez belki,

Dualarýmda "kýzýl elma" olmak.

Ama yerleþkem oluyor kucaðýn,

Gözlerin dünyam.

Gözlerin galaksiler çiziyor dimaðýma

Felsefem oluþuyor bakýþlarýndan...