Her gün doğumunda gel-gitli saatlere sararım yaralarımı Yeni bir imza atarken yaşanacak güne Akan kanım donmuştur çorak yerlerimde sessizce Dilim lâldir boğulan her yaşlı imgede Ümitleri tüketirken sözcüklerim İçim İbrahim ateşiyle yıkanandır Aldığım nefes: Cebren !
//Ümit hayat çizgimde aradığım kırılgan bir çizgi Siyah bulutların hüznünde düşüncelerim//
Ölü düşler besleyip karanlık dehlizlerimde Yorgun iskelemde ömrümü demliyorum Vaktin yasını tutan bulutlarımda kaybolup Çeviriyorum yazılmamış romanın sayfalarını Birer birer Ruhumda biriktirdiğim adam dilimde sus’a bürünmüş Gam yükü taşıyor yanık yol şarkıları…
Yüreğimin keşfedilmemiş halvethanelerinde Ben ki , tutunuyorum son nefesi verene kadar yaşamaya. Biliyorum ! toprağın sinesinde cefayla yoğrulan hamurum Bir yudum suyum son nefeste içilen Ömrümü bilinmez cümlelerle demliyorum Sırlara açıyorum yarım aralık kapıları Soruyorum açtığım her kapıda bilinmezi Sertçe kapansa da üzerime Vazgeçmiyorum…
Direniyorum içimde ki sızıyla yazgıma Sessiz çığlıklara dönüşüyor fırtınalarım nefesimde Toprağa döndürüyorum umutsuz bakışlarımı Ne kadar dirensem de kaderin sillesidir diyorum.
//İsyan duvarlarım ağlayarak yıkılırken birer birer Hesap gününe kadar kayıttadır omuzumda melekler…//
Bilirim gelişlerimizin haz’zı kazaendir Dünya’ya Gördüğüm ilk düş kan kokar avuçlarımda Her bir yanım yara/bere sinmişken kazamatlarıma Bazen mesafeler ıssızlığımda sorgusuz ,tuzak Bazen ,yazmak ve anlamak arasında cevapsız
Finalsiz zirvelerin doruklarından düşüşlerim Tutunduğum dallar kayarken ellerimden Sessiz serzenişleri sıralayan dilim sivri Peşinen yenilgiyi kabullenmiştir ilk defa Bütün savunma hatlarım yıkılmaktadır //Rüya bu !“olamaz” olsa olsa yalandır!…//
Ve bilirim ki; Aşkın yokluğunda her yer çöl Nereye gitsem serap Hasretinin acısı beş bin yıldır sürmekte Ölçüsüz dizelerime yazıyorum Susuyorum şimdi varlığımı unuttuğum ölüm sevdama Azrail’in elinde ki fermanda yazılıyım herkes gibi Giyotinler bilenirken ölüm merasimlerime Bir nefeslik hayatı yaşamak telaşındayım.
Oysa bütün gerçek bir hayalden ibaret Herkes gibi ben de bu yalana inandım… Annemin rahminde ömrü ab-ı hayattır sandım Hayat bir rüya imiş öldüğümde uyandım.
//Hayat bir rüya imiş öldüğümde uyandım.//
Sitedeki
Yazarın
( Öldüğümde Uyandım başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 3.12.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )