1 inci perde

Kifayetsiz cümleler ısmarladım kendime

Yokluğun sularında demlerken özlemini

Kehanetin perdesini araladı fırtınalar

İki yavru martı kanadı uçuştu üstümüzde

Dalgalar  kıyımıza sert yüzünü bıraktı

Ezildi altında zaman

Çok  bilinmeyenli denklemiyle

Fırtınaya tutulduk...

2 nci perde

Ağır adımların izlerini yonttum toprağa

Çürümüş mahzenimin küf kokulu imgeleri

Yenildi gizlerinde, sevmelerin yanılgısı

Gözlerime kara gölgeler düştü

Bal dudaklarına öfke

Ulaşmadı kavuşmalar   

Kendine mahkûm oldu şiirler bile...

3 üncü perde

Tutkular cenkleşti fırtına ortasında

Dalgalar kayalarda parçaladı feryadını

Dağıldı köpüklerin beyazında denizin tuzu

Dağıldı kum tanecikleri

Sineye çekildi bütün duygular

Öğrendi avunmayı varla yok arasında

Mihrabın denize düştüğü yerde

Ağladı zaman...

4 üncü perde

Sonsuz ihtimaller dizildi aklıma

Tuzunu bulaştırdım gözyaşlarımın

İnce  belli bardakta  yudumladım hepsini

Bir tutam umut

Bir tutam hüzün

Bir damla gözyaşı

Ansızın yürekte yangın telaşı...

5 inci perde

Bir şiir daha yakıyorum şimdi

Ücra köşelerde kendine sığınmış gölgemle

Önünde boynunu bükmüş biçare duygularım.

Bir belirsizlik ekiyorum zavallı yüreğime

Dualara meyletmiş çatlamış dudaklarımdan

Şimdi sadece hayatı dilenen…

 //Artık kapansın perde...//

Âdem EFİLOĞLU