Doğru söylem dara, asılır oldu,

Yalanlar gerçeği, çulladı dostum.

Milletin derdine, küsülür oldu,

Vaatler vitrini, pulladı dostum.

Her gelen yokluğun, resmini çekti,

Vaatler söyledi, umutlar ekti,

Bir görsen dilleri, bin bir çiçekti,

Her türlü desene, salladı dostum.

Hâkimde savcıda, şaştı adalet,

Suçlularda kaldı, artık cesaret,

Allah’tan korkanda, gerçek feraset,

Atiyi falcılar, falladı dostum.

Haberci gasteci, çıktılar fondaş,

Hangisini tutsan, birine yandaş,

Bu gidişle elbet, taş yağacak taş,

İftira doğruyu, solladı dostum.

Çocuklar kadınlar, telef edildi,

Nice gayrimeşru, halef edildi,

Şeytan işlerine, selef edildi,

İblis çirkinleri, gülledi dostum.

Gel gör ki kimsede, kalmadı saygı,

Bozuldu akıllar, herkeste kaygı,

Bu nasıl bir iştir, bu nasıl duygu,

Hadsizlik edebi, yolladı dostum.

Kibrimiz akıyor, her yanımızdan,

Helalle akmıyor,  ter yanımızdan,

Kimseye yol verme, sür yanımızdan,

Hurdaysa araban, nalladı dostum.

Ne çok bencil olduk, ben merkezliyiz,

Memleket yansa da can merkezliyiz,

Bir kabahat varsa, sen merkezliyiz,

Güçlüler haksızı, kolladı dostum.

Fitnenin her türü, başta musibet,

Duymuyordu kimi, hiç etme hayret,

Doğru söyleyene, sen de sitem et,

Söylemler eylemi, külledi dostum.

Siyaset teröre, suça karıştı,

Oy uğruna herkes, böyle yarıştı,

Hiç kan dökülmeden, sözler vuruştu,

İtidal nefreti, yelledi dostum.

Âdem der ki dostlar, işte halimiz,

Gerçek söylemekten, geri dilimiz,

Sadece doğruluk, olsun yolumuz,

İstikbal atiyi, halledi dostum…

Âdem Efiloğlu