Kırgınım baba

Kantarın topuzunda kaybettiğin adalet

Ruhumuza düştü

Kırıldık tam ortamızdan ikiye

Ve hicran bakışlarına astığımız

Sevgiler hayal oldu...

Kırgınım baba

Üvey solukların rüzgârı kesti

Bağrına taş bastı çocuklar

Şemsiyesi açılmayan hayatta

Öksüz ve yetim kaldık

Bir tutam sevgiye

Bir tutam yalanlara inandık...

Kırgınım baba

Çocukluğumuzun esaretiyle yaşadım

Çocuk olamayan hayallerimizde

Nereden tutsak

Hep hezimet ellerimizde

Nereden tutunsak

Geçmişin izleri bileklerimizde

Oysa en masum çığlıktı bizimkisi

Tükenip giderken gözlerinizde...

Kırgınım baba

Yüreğimizi açtığımız bahçelerde

Çiçekleri soldururken

Kardeş dediklerimizle böldün yüreğimizi

Dili zehir gelinler tomurcuklandı

Baktım da

En çok yalan söyleyen

En çok yakınında olandı...

Kırgınım baba

Şerefini şeref bilerek büyürken

Silip gittiğin anlarda kaldım

Hatıraları hatırladıkça

Şefkatsizliğinle kıvrandım

Aklı cahil sözlerinde vurulduk

Hiç anlamadın...

Kırgınım baba

En çok yakanı kaptırdığından dünyaya

En çok değer vermediğinden sözlerimize

Nefesi tükenirken ömrümüzün

Havale ettim her şeyimi Allaha...

Kırgınım baba

On beşinde gelin giderken evlatlarına

Nedensiz susuşlarınla

İnfazını imzalamıştın

Gök ağlamış

Sen susmuştun

Ya da susturulmuştun sözler ağzına tıkanırken…

Kırgınım baba

Öf bile deme diyor yaratan anana babana

Sana artık hiçbir şey demeyeceğim

Susacağım sadece baba

Kan bağımdan vurgun yemişken

Her şeye küseceğim baba...

Kırgınım baba

Kendi adıma

Kardeşlerim adına

Torunların adına

Kırgınım...

Kırgınım baba

Şaşırdığın terazi

Hak katında şaşmaz bilesin

İçimde büyütemediğim çocuk

Ağlıyor her gün

Şimdi

Fukara sevinçlere direniyorum

Ruhum düğüm düğüm…

Âdem Efiloğlu

Not: Şiir  gerçek babamadır. Babam sağdır. 

Alttaki linkten isterseniz  seslendirmemden youtubeden dinleyebilirsiniz.