Bir  sonbahar gününde  yeniden doğursa annem beni

Tarihin sayfalarına gülerek yazılacağım

Varsın adımı hiçe çıkarsınlar

Varsın ölümümde bulunmasınlar

Zaten kim bilecekti

Acıyla geçen ömrün

Acıyla  bittiğini

Bir ölüm merasiminde kendimle yalnızım

Avuçlarım kan topladı topraktan

Dudaklarımı kanattı aç martılar

Öpecek sanmıştım oysa

Ayaklarımı tırmaladı bütün çiçekler

Ve savruldular dört yana çığlık çığlığa

Kaç şiire  soyunmuştu aklımız

Ve kaç namede çırılçıplak kalmıştı duygularımız

Yine bir sıfatın renklerini  giyiyorum üzerime

Sırılsıklam giriyorum cümlelerin yatağına

Eksik kalmamalıydı kelimeler

Başladım adım adım  harfleri tümlemeye

Gözlerinin gölünde boğulmaya taliptim

Bağıra bağıra adını andım

Yine aldandım

adem efiloğlu / ahir-i fırtına