Sana adadığım kelimeleri aldım sessize
Böylece
Kimse ağlamadı
Kimseler yas tutmadı ardından…



Işıklar küf kokan mahzenlerde eridi/söndü
Istıraplar kuşatırken kıyılarımızı
Elimizde patlamamış mermiler gül deseninde
Ağlayan çocukların gözlerinde dilenen şefkat
Ne vakit çalar kapımızı
Ahlar..eyvahlar..içimizde ki sızı
Ne vakit diner
Bilmiyorum.....


Düşlerimde düşüne düştüğüm;
Düş/me peşime
Benim kanım volkan
Benim kanım zehir
Benim kanım bulaktı yıllarca
Acıyı şerbet niyetine içerken
Öğüttük sevdayı taş değirmenlerde…


Sana vurulduğum kelimelerde öldüm sessizce
Böylece
Kimse ağlamadı
Kimseler yas tutmadı ardımdan…


Yorgunum acıyı sırtlanmış bedenim bitap
Her eksik cümle benim , her yarım kalan sözcük ben
Ufukta sönüyor akşamın matemini solurken vakit
Oysa ! Ne heybetim vardı bindiğim son atımda
Patlamayan bombalar uyuşurken parmaklarımda
Kesilen soluğum aykırı yaşamıma son nefes..siz!


Düşlerinde düşüme düştüğün;
Düş/se peşime
Senin kanın zemzem
Senin kanın ab-ı hayat
Senin kanın aktı damarlarımda yıllarca
Acıyı şerbet niyetine içerken
Büyüttük sevdayı hesapsız/kitapsızca…



Sana tutuştuğum kelimeleri çaldım sessizce
Böylece
Kimseler sormadı
Kimseler anlamadı, olmadı farkında…



Varlığına kurduğum senli cümlelerimin
Her satırı sabır , her satırı tutku..
Tutku ki ,
Adresine güvercin kanatlarında mektuplar uçurduğum
Sabır ki ,
Gecelerimde kirpiklerimi erittiğim uykusuzluğum
Emek ki ,
Çocuk ağzı cümlelerimde anlattığım öksüzlüğüm



Düşlerimde düşüne düştüğüm
Düş peşime
Benim kanım ateş
Benim kanım volkan
Senin kanın
Ruhunda söndüğüm zemzem...







adem efiloğlu / bir garip ademoğlu