Çocuklar;

“Dolu gölgelerden bakın insanlığa-

Çünkü artık içi boş maziler kaplıyor

Sokak lambalarını izsiz ve korkunç…”

 

Zamanımızda!

Kelebek kanadına vuslat hayat

Yol başlarında bekler zaman

Nereden tutarsan

Orada atar kalp

Umarsızca

Dalgın…

 

Bilir misin?

Duru suları

Algın denizleri

Ya o balığın yolculuğunu

Süzgeçlerinde yumurtalar

Sığ sulardan enginlere/

Eğer düşmezse

Bir ızgara tavasına

Umut tamamlar

Kahır bitirir

Gider…

 

Söyle;

Çocuklar ne saf

Seher gülü hafifliğinde

Akide şekeri tonunda yanakları

Üşüyor parmakları terlikte

İçinde umut yanan sobalar gibi

Umursamaz/

Oyundur tek çare

Saklambaç

Topaç

Aç…

 

Sizler!

Çok mu masumsunuz?

Yüzleri kötü boyanmış ölüler

Sokak kedileri

Kendini bir şey sanan

İnsanlık…

 

Karşı komşu

Karı koca

Çocuk genç

Kızıl beyaz

Olgun yaşlı

Gece gündüz

 

Yıldızlara aşk mayalayan koca gebetto

 

Biraz daha özenseydin keşke

Artık zalim pinokyoya

Güzel yaşanırdı umutlar

Ve çocuklar…

Bu masal burada biter/

( Yıldızlara Aşk Mayalayan Gebetto başlıklı yazı prens tarafından 19.04.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.