“Yavrum” diyen seslerine sýcaklýk yuvalanmýþ,
Sönmeyen aydýnlýklara analar nur sunarlar.
Yanýksý duygular yüreklerinde destanlanmýþ,
Merhamet ve huzur þehrinde revaklar kurarlar.

Analarla anýlar ahenkleþirken arzulu,
Bengisuca berraklýk biçimlenir, buyrultulu.

Can ana; canýn cansuyuna can bandýrmasýdýr.

Azizleþen ruhlarýn oya iþlenmiþliði,
Varlýðýn en mübarek zübdesinde gündüzleþir.
Bin türlü duygunun baharsý þiltede mertliði,
“Anne” diyen dillerde filizlenip gürbüzleþir.

Denizlerin dalgakýran dayanýlmazlýðýnýn,
Ebedi esenliðe eceliðidir elmasýn.

Fecirlerde fanileþen fesleðence feridir.

Uðurtaþý maviliðinde gönül sýcaðýnýn,
Ayýþýklý geceye hayat veriþi neþedir.
Ýnsanlýðýn mutluluðuna hoþça muþtulanan,
Batmayan güneþe uyarlý yürek annecedir.

Gönenliði görkemlemiþ gökçül genç güzellikten,
Hacennilik huþular, hükümranlýk hedefleyen.

Ilýcalýðýn ýraklarý ýþýklamasýdýr.

S. Edip Yörükoðlu