Yorgun

Hayat kopardı saçlarımdan siyah telleri,
Yüzümde yılların imzası çizgiler yorgun.
Baharda açar sevdanın hercaî gülleri,
Yalnız bülbüller değil, sazlar-ezgiler yorgun.

Med-ceziri geçti gözlerinin, sular durgun;
Ten solgun, bakışlar ölgün, aynalara dargın,
Peşinde sürgün yüreğim, hâlâ sana vurgun.
Gülüşler yorgun, düşler yorgun, sezgiler yorgun.

Lâle boynunu bükmüş, gölde ağlar nilüfer;
Mutsuzluk her cephede kazandı kanlı zafer.
Ne dizlerde derman kaldı, ne gözlerimde fer,
Loş ışık yorgun, âşık yorgun, yazgılar yorgun.

Issız dağlarda ürkek ceylanlar bitkin düştü,
Yâr uzak, hasretlik tuzak, ağyar yakın düştü;
Ay battı, yıldız kaydı, bahtıma sükûn düştü.
Ve kelâm yorgun, kalem yorgun, yazılar yorgun…

Muhittin Alaca