ÖMRÜMÜN SOLMUŞ GÜLÜ
Bir ses ver gaiplerden ey aşkımın perisi
Teneşire yapıştı bak sırtımın derisi
Bir ömür geldi geçti hayal oldu gerisi
Savrulsun gökyüzüne sönmüş aşkların külü
Sana diyorum sana ömrümün solmuş gülü
Danelerim bölünse karıncalar taşısa
Harmana götürmeyin danelerim boşusa
Savrulmadan kurumaz başaklarım yaşısa
Kuruduysam sapımdan bükün çevirin beni
Ömrün bittiği yerde vurun devirin beni
Yelkovan akrep haber verin bana zamandan
Vuslatı görmez oldu gözlerim kör dumandan
Umudun son kalesi yıkılırken amandan
Dönüp bakarsın diye bakacak yüz bıraktım
Bir ömür yaksın diye bir avuç köz bıraktım
Yüce Rabbim bir yanım Hendek bir yanım Bedir
Avuçlarım semada her şeye sensin Kadir
Ölürken son nefeste şehadetimi dedir
Ben ölünce neyleyim çevir çarkını döndür
Ufkun bezini dola ayı güneşi söndür
Kelebekler konmuyor bağlarım talan oldu
Yırtılmış karanlıklar gündüzler yalan oldu
Mehtabın kasnağını dolayıp salan oldu
Musallaya yatmışım kendi düğünümdeyim
Bir kutunun içinde kendi öğünümdeyim
Rüzgar öyle esti ki ne varsa saçıp gitti
Kalkın ey kardelenler Ankalar uçup gitti
Dünyaya bir Haruni konduda göçüp gitti
Gökkuşağı altından kaçıp gittin sel gibi
Uğrarsın mezarıma artık sende el gibi
HARUN YILDIRIM
(
Ömrümün Solmuş Gülü başlıklı yazı
Harun Yıldırım tarafından
18.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.