ÖMRÜMÜN SOLMUŞ GÜLÜ 

Bir ses ver gaiplerden ey aşkımın perisi
Teneşire yapıştı bak sırtımın derisi
Bir ömür geldi geçti  hayal oldu gerisi 
Savrulsun gökyüzüne sönmüş aşkların külü 
Sana diyorum sana ömrümün solmuş  gülü 

Danelerim  bölünse karıncalar taşısa
Harmana götürmeyin  danelerim boşusa
Savrulmadan kurumaz başaklarım yaşısa 
Kuruduysam sapımdan  bükün çevirin beni
Ömrün bittiği yerde vurun  devirin beni

Yelkovan akrep haber verin bana zamandan
Vuslatı görmez oldu gözlerim kör dumandan
Umudun son kalesi yıkılırken amandan
Dönüp bakarsın diye bakacak yüz bıraktım 
Bir ömür yaksın diye bir avuç  köz bıraktım 

Yüce Rabbim bir yanım Hendek bir yanım Bedir
Avuçlarım semada her şeye sensin Kadir
Ölürken son nefeste şehadetimi dedir 
Ben ölünce neyleyim çevir çarkını döndür 
Ufkun bezini dola ayı güneşi söndür 


Kelebekler konmuyor bağlarım talan oldu
Yırtılmış karanlıklar gündüzler yalan oldu
Mehtabın  kasnağını dolayıp salan oldu 
Musallaya yatmışım kendi düğünümdeyim 
Bir kutunun içinde kendi öğünümdeyim 


Rüzgar öyle esti ki ne varsa saçıp gitti
Kalkın ey kardelenler Ankalar uçup gitti
Dünyaya bir Haruni konduda göçüp gitti
Gökkuşağı altından kaçıp gittin sel gibi 
Uğrarsın mezarıma artık sende el gibi 

HARUN YILDIRIM
( Ömrümün Solmuş Gülü başlıklı yazı Harun Yıldırım tarafından 18.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.