Deniz Feneriyle Hasbıhâl

Bir fırtına koptu, gövdemi sallar,

Dalgalar sürükler meçhule doğru.

Çok soğuk, karanlık, köpüklü sular,

Yüreğime çökmüş, dinmiyor ağrı.

Ben yitik aşkların gamlı neferi,

Şaşırdım yolumu deniz feneri.

Uzak dursun benden, küflü şehirler,

Acımadan yâri benden aldılar.

Bu tekne limana nasıl demirler?

Masum hayalleri dünden çaldılar.

Gidenler bir daha dönmüyor geri,

Kaybettim gülümü deniz feneri.

Yıldızlar yok, ay yok, göğüm zifiri,

Açık denizlerde bak ışıksızım.

Yâri yitirince oldum seferi,

Düşündükçe azar, sol yanda sızım.

Azaldı takatim, gözümün feri,

Sağ mıyım, ölü mü deniz feneri?

Sen bari parılda, durma, dönüver,

Yorgun balıkçılar mağdur olmasın.

Suda yakamozlan, aşkla yanıver,

Umutlar kıyıda sönüp kalmasın.

Telli turnaların göçünden beri,

Terk ettim sılamı deniz feneri.

Hayatın cilvesi, en son hüneri,

Ayrılık ölümden daha betermiş.

Sarardım, eridim, kaldım bir deri,

Canıma can ela gözler yetermiş.

Dolmuyor gidenin bir daha yeri,

Sen anla halimi deniz feneri.

13.11.2017

Muhittin Alaca