KÖYDE AKŞAM SESLERİ
Ulu orta uzandım çimenlerin üstüne;
Gözlerimi kapadım baharı dinliyorum.
Yaprakla cilveleşen rüzgârı dinliyorum.
Akşamın kızıllığı sardıkça batan güne;
Koştukça toz yapışır tenindeki terine,
Sokakta oyun oynar üç beş saçı örgülü.
Eve çağırıp durur koşuşan Goncagül’ü.
Elinde değneğiyle seksene varmış nine,
Yaprakların altına tüneyip durur kuşlar.
Günün sıcaklığını alıp götürür rüzgâr.
Kulağımda kağnının bereketli sesi var,
Koşulu öküzlere vız geliyor yokuşlar.
Avlunun kapısında ev sahibini bekler.
Karnı tok, memeleri sütle dolu sığırlar
Tarladan eve döner gün yanığı bağırlar,
Derin uykuya dalmış sırtlarında bebekler.
Çekirge mesaide, gün akşama yatmadan;
Hafiften bir nem vardır çiçeklerin üstünde.
Deniz feneri yanar böceklerin üstünde.
Ay akşamı karşılar daha güneş batmadan;
Gece sessizliğini parçalıyor kurbağa.
Yosunlar arasından şişerken ses kesesi,
Yorgun köyün üstünde helal lokma nefesi,
Sabah dinç kalkmak için uykuya dalar doğa
İbrahim COŞAR
(
Köyde Akşam Sesleri başlıklı yazı
İbrahim COŞAR tarafından
14.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
