Ýçsel hegemonyanýn dýþ seslere adaptasyonu aslýnda ilk kýrýlmalarýmýn izdüþümünde sona odaklý bir serzeniþ yerine ortalarda bir yerlerde yaþam mücadelesi veren.

Sözcüklerin efendisi olma dileðimle çýktýðým bir yolculuðun da satýr aralarýnda, dolu mahiyetinde yaðýp boþluklarýmý doldurmakla günü öldürmek arasýnda gidip gelmelerim.

Zaman ufalarken acýlarýmý; acýlarým yorarken eni konu… sonra da gel anlat.

Derdin tasanýn deðil de güdülerin marifet bildiði sayýsýz arzu.

Sevilmekten çýkýp da yola deðerleri deðersizlikle süslemek ya da aþký bir kazaným olmaktan çok var oluþ amacý olarak yönlendirmek.

Ýçin dirliðine uzanan aslýnda kayýtsýz kalan kim ise yine dinginliðin öldüðü belki de mutluluða paye vermek adýna acýlarýn saðaltan etki-tepki sarmalý.

Þimdilerin yorgunluðuna eklediklerimiz sonra yanlýþlarýn girdabýnda doðru ile doðruculuðun hazin teamülü.

Görkemli olmasýný dilediðim bir mutluluk ama sakýncalarýný görüp de uzaðýnda durduðum sanýrým mutluluk pek yaramýyor bana: ya susmalara rast geliyorum öncesinde ya da coþuyorum deli nehirler misali. Zor addedilen ama kolayýn bile açýlým getiremediði belki de düþkün bir yürek sesini zapt etmek adýna kalemi yontup, kelimeleri gemleyip vur patlasýn çalma da oynamasýn da demenin uzantýsý iken cümle sonrasý beklentilerim.

Kolaya kaçmayý mademki sevmiyorum.

Mademki hayatý ve insanlarý kendimden fazla önemsiyorum demek ki yazmak için geçerli nedenlerim var ki maruzat bellemek neden bu denli önem arz ediyor ki hele ki kimsenin umurunda olmayýp umarsýzlýklarý kadar kanatýcý ikinci bir þýkka rastlayamamýþken.

‘’Büyümek için bekleme çaðýný çoktan geçmiþtir, sevecendir yazmak ve yaþamak için. Yaþamýn kendisinin yazý yazmaktan çok daha gerçek, çok daha derin olduðunu da biliyorum.’’ (Tezer Özlü)

Belli ki kendi olmak derdi ile yakýndan ilintili bir þahsiyet belki de mahrum kýlýndýðýmýza maruz kalmakla da eþ deðer bir açýlým.

Külliyatta ne çok yazar ve sýðýndýklarý eserlerinde yine bizlere feyiz olan ötesinde muteber týnýsýyla her bir kalemin bizler yine dokundukça yüreklerine bir yandan melun gerçekleri gözümüze soka soka dile getirmeleri.

Kimlikler kadar sorgulanan aslýnda sorgulama hakkýnýn bulunmadýðý mahiyette kim ne hakla sorgulayabiliyorsa demek ki bizlerden bir üstünlüðü olduðu kanýsýna çoktan varmýþ.

Geçmiþte de durum ayný þimdi ise daha da vahim bir mertebede hala yoksunluðumuzu kodlayýp kendimizi bir türlü çözümleyemediðimiz.

Bu noktaya nereden vardýðýmsa…

Kehanetin fýsýldadýðý gerekçeler aslýnda gerçeklere uzanýp yalanlara sýrt dönme ihtiyacýmýzýn bile muþtulandýðý sonra da boykot edilesi hayatlarýn saðanak bildiði gelip geçen bir buluta asýlýp buharlaþýp yok olma isteðimiz. Dünden bu güne deðiþen sadece þahýslarýn isimleri ve tarihin deðiþen rakamlarý.

Aþk.

Sevgi.

Ölüm.

Aslýnda üç kavramý ardý ardýna sýralayan yine merhume Tezer Özlü ve ben en kýymetli üç anlamý belki de anlama güçlüðü çektiðim peþi sýra yazdýðý kalemine baktým ve aradaki boþluklarý doldurmayý tahayyül ettim ki kendimi bildim bileli peþindeyim sýrf bu üç kavramýn da deðil hani bilakis gelip geçmiþ eþsiz mefhumlar yine tarihe, insana ve psikolojiye mal olmuþ ve sehven gördüklerim, gýyaben tanýk olduklarým üstüne üstük yaþamaya doyamadýðým bu yüzden de ölüm denen sarmalý bu denli irdeleme ihtiyacý güttüðüm týpký Tezer Özlü gibi lakin bir farkla: sadece algýlarýmýn izin verdiði ve düþünme yetimin de fazlasýyla zorlandýðý sonra da fiziksel bir çöküþ yaþamaya paye vermeden maneviyatla aþtýðým gerçekler ve gerekçeleri.

Zaman çok uyumsuz aslýnda zaman insana uyumsuz lakin insan zamana hýzla ayak uydurabilmekte yoksa nasýl açýklardýk teknolojinin zaferini ve insanýn, insanlýðýn yitimini? Bu anlamda yaþamak cesaret iþi belki ölüme göz kýrpmak çok da mantýklý deðil ne de olsa bilim adamlarý ve tüm uzmanlar insan ömrünü uzatmakla iþtigal ve neyin iyi gelip gelmediði insan denen canlýnýn yine yetilerini ve yaþama süresini arttýrýp yine kaliteli bir yaþam sürdürmesine ön ayak olmak adýna.

Bu oldukça kapsamlý bir konu ve sadece insanlýðýn yüz ölçümünde oldukça aklayýcý bir sunum yine insanlýk adýna ve bu dip notu geçtikten sonra dönüp bakýyorum da ki aslýnda önüme bakmakla iþtigal olmam gerek lakin edebiyat dünyasýna mal olmuþ yazarlarýn/þairlerin hayat hikâyeleri ve kuramlarý da az ilgimi çekmiyor deðil hani: gerek günümüzde yaþayan gerekse çoktan ebediyete intikal etmiþ nice deðerli kalem.

Sýfatlarýn tozunu alýp sadece okuyucu kimliðim ile dokunduðum hayat hikâyelerinde beni en çok çeken ise; yazmak ve yaþamak arasýnda kurduklarý o doðru/ters orantý ki maðduriyetim de bu ikisi arasýnda gidip gelen kaygýlarým. Sanýrým öncemde yazmayý bir amaç yaþamý ise araç bellemiþtim ve hangisi hangisinden beslenmekte? Ýþte bu kurgu en çetrefilli ve tuzak dolu soru bir de arka yüzüne baktýk mý yaþam içgüdümüzün görünen o ki sevgili Özlü’nün hipotezi en gerçekçi bakýþ açýsý yine yaþamýn bir amaç yazmanýn ise arka planda geldiði belki de ikinci sýrada, demek daha net bir açýlým zira yazmak asla arka plana düþecek bir güdü olamaz sadece mahiyeti deðiþebilir ya da yazma süresi ya da isteði ama yaþama isteði nasýl hýz kesebilir ki? Aslýnda hýz kesen bir olgu olduðu da gerçeðin ta kendisi ne de olsa hayatýný kendi elleriyle sonlandýran nice yazar tarihte çoktan yerini almýþ.

Ölüm bir kurgu olabilir mi peki? Ya da yaþamýn sunduðu acýlarda bir kaçýþ belki bir saklanýþ belki de yeni bir baþlangýç? Konu dini açýdan tehlikeli bir dönemece girdi gireli zaten maneviyatýn ikramýnda hayat bize sunulan eþsiz bir hazine yine gövdemizle ve benliðimizle ve kutsalýmýzla dört elle sarýldýðýmýz/sarýlmamýz gereken.

Dönüp dolaþýp baþa gelsem keþke en azýndan belli baþlý kurgular yaratýr ve kendimce bir çözüm bulurdum lakin farklý insanlar ve yine onlarýn hayat hikayelerine ve yaþama/yaþamama adýna gerekçelerine rast geldiðimde illa ki bir özdeþleme yapma ihtiyacý hissediyorum ve genel geçer kurallarý ihlal edip bu sefer yeni öngörüler kurguluyorum belki de kurmaca bellediðimiz hayatýn satýr aralarýnda týrnak iþareti ile onlarý da buyur edip bir çýkýþ noktasý aradýðým/ýz.

Ýllet bir yönerge belki de bize sunulan ya da serkeþ bir önyargý kimin neyden ibaret olduðu gerçeðini kurcalayýp biz yedek senaryolarla Yaratýcýnýn iþine karýþmak gibi yanlýþ yola saptýðýmýz.

Kaderin dokunaklý ve özverili belleði yine taslak mahiyetinde hayatlarý gerçeðe dönüþüp ardýndan bizlerin de müdahil olduðu yine de kimse yaþama sevincimizi çalamaz ve yaþama hakkýmýzý da elimizden alamaz; bizler bile hele ki ölümü bir kurtuluþ belleyip ikinci bir þýk olarak görüyorsak yaþam harici yeter ki belleðimizde sadece mutlu anýlarý geçerli kýlalým her ne kadar acý ve yoksunluk bizi zaman zaman dibe çekse de.

Nurlar içinde uyu sevgili Tezer Özlü.