Ebegümeci sokaðýnda,

Arazi olmuþ düþler caddesinde

Yana eðik bir binanýn nezdinde

Bir sihir olabilirim ama asla silinti deðil:

Zamanýn muharebesinde akla zarar bir yenilgi belki;

Sitemden uzak efkârýn bam telinde

Kuyucaklý Yusuf misali bir titrin sol yakasýnda

Asla pas tutmayan bir aþk

Ve silecekleri yorgun kalbin…

Her atýþýna tanýklýk eden ebabil kuþlarý:

Hayli yorgun ve aç;

Gagalarýnda örselenen varlýðým kadar

Kýymetin bereketinde

Asýlý kâh gezgin kâh sabit düþlerim;

Ýrkildiðim her halede

Kanýksadýðým gönül tellerim.

Zamana muhalif olsam da ne gam;

Arka ayaklarýnda þehrin

Deniz gözlerine esir düþtüðüm gözlerine müptela

Sevici bir imge;

Aþkýn her halini giyinen

Telli duvaklý bir yangýn

En çok kendine yanýk bir rahle.

Dokusunda mýsralarýn tutuþan elem;

Ýkircikli isyanlardan yana deðil derdim

Bilakis sevgiye düþkünlüðüm:

Külliyen yalan denen deðil

Aþka þiar edindiðim bir tebessüm babýnda

Þehrimi yaktýðým bir þiirde kalan küllerimden

Doðmaya mecbur günlüðümde saf tutan

Satýrlarýn nezdinde

Bir yatýr adeta içimdeki huzurun tecellisi:

Düþkün aþka düþkün çocuk yaným:

Bazen dertli bazen tedirgin;

Ah, bir de keyif ehli bünyemde

Açmadan solan çiçeklerim

En solgun yaným.

Tahliye ettiðim ne çok yarým;

Ne çok yarýn dünden de hala kopamadýðým.

Köhne bir yürek kimine göre

Eskilerin tabiriyle aþka âþýk bir yörünge

Yenicilerin nezdinde bir þair olsam keþke,

Demedim, demedim;

Varsa yoksa benim kayýp hezeyanlarým

Yanardöner yürek

En çok da kendine yangýn;

Zaaflarýn zifiri karanlýða çektiði resti

Algýlarken Tanrý;

 Ýçimdeki o nüktedan coþku

Bazen hüzünlü yanýmda yeþeren bir umut

Yoksa bu da mý baharýn ayak sesi;

Devirdiðim yýllarda devrilmediðim nasýl ki

Aþikâr;

Bir nebze daha þiir içmeliyim bu gece.

Þekerli ve sýcak bir uyku

Göreceðim rüyalarýn kayýt altýna girdiði

Cinnet ehli zihnimde yorgun derviþler

Dönenirken ben aþkýn ekseninde.