SIHHAT VE ZAMAN MÜSRİFİ İNSANOĞLU
(VİRÜS BAHANE)
“İki nimet vardır ki insanların çoğu (onları değerlendirme hususunda) aldanmıştır: “Sağlık ve boş zaman.” (Buhârî, Rikâk, 1)
"Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır" diyor Sezai Karakoç ve "ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır" diye ekliyor. İnsanoğlu acziyetini idrak ettiği ölçüde yücelmiştir hep. Kibrinin esiri olup güç zehirlenmesi yaşayan insanoğlunu kâh sivrisinek ile kâh bir virüs ile terbiye ve tedavi etmek adetullahtandır.
Dünya, yaklaşık 7 milyar insanoğlu coronavirüsün esiri oldu adeta. Tarihte salgınlar, felaketler oldu elbette ancak covid19 denilen virüs çok yaman çıktı. Gündelik yaşantımızı, alışkanlıklarımızı, planlarımızı tümden değiştirdi. Ölüm, hastalık, maddi-manevi sıkıntılara sebep olması nedeniyle "musibet" diye tabir edilmeyi hakediyor elbette. Ancak dert ne kadar büyük olursa olsun insanoğluna düşen karanlığın içinde aydınlığı keşfe çıkmaktır. Zaten yaşam da bir keşif yolculuğu değil midir?
"Güzel gören güzel düşünür. Güzel düşünen hayatından lezzet alır" diyor Bediüzzaman. Hadiselere bakış açımız ya bizim onları yönetmemizi yahut onların bizi kontrolü altına almasına sebep olur. Corona virüsü salgını nedeniyle uzmanlar karantina, izole olma, beslenme gibi önemli tavsiyelerin yanında morali yüksek tutma tavsiyesinde de bulunuyor. Hadiselerin çirkin yüzlerine odaklanmak bizi bir kısır döngünün içine sürükleyecektir.
İnsan olmanın neticesi olarak elbette mutluklarımızın, sevinçlerimizin, sevilmelerimizin, başarılarımızın yanında endişelerimiz, korkularımız, pişmanlıklarımız, hüzünlerimiz de olacaktır. İnsan ahsen-i takvîm ile esfel-i sâfilîn arasında her zaman gel-gitler yaşamaktadır. Eğer insan kendini tanıyabilirse bu gel-gitler arasında bir denge kurması hiç de zor olmayacaktır.
İtiraf edelim, corona virüsü Çin'de ortaya çıktığında gelip bizi de bulabileceğini hiç düşünmedik muhetemelen. Bu virüs salgını evvelâ göstermiştir ki, dünya denilen gezegen öyle çok da büyük bir yer değilmiş. Yine, bir virüse karşı dünya bir araya gelse çaresiz kalınabiliyormuş. Dahası, insanoğlu sıhhat ve zaman denilen iki nimetin kıymetini gerçekten bilmiyormuş. Neticede dünya adına hiç bir şey vazgeçilemez değilmiş.
Her gün amansız bir koşuşturmacanın içinde âdeta 24 saate sığamayan milyonlarca insan "gün olur asra bedel" zahiren zahmetli batınen münbit bir hayata mecbur oldu. Okumaya, tefekkere, daha çok okumaya, daha çok tefekküre vakit buldular. Binbir bahane ile ihmal edilen nice güzel amellerin âdeta kazasını yapıyorlar. Ve kendilerini keşfettiler. Bu keşifler kısa vadede değil belki ancak uzun vadede çok güzel meyveler verecektir.
"Bir musibet bin nasihatten yeğdir" demişler. El-hâk, bit'tecrübe sabittir.
