Vehametine kalbi yetmezdi kadının.

Arzusuydu çünkü,

Kırmızı iplikten dantel geçirmek. 

Efdal bir yaşamın kenarlarına...


Vaveylasını gömdüğü yerden saklanamazdı.

Keza canı tam da orasıydı...

İçinde kopan fırtınanın yanı sıra

Zevahirini kurtarıyordu. 

B/öyle geçiyordu günler. 

B/öyle bölük

B/öyle çökük 

B/öyle yorgun ama savaşçı... 


Ferfecir sabahlara varamadan

Canhıraş geceleri gömerek toprağa

Henüz daha uyumadan 

Uykuya dalamadan çıkardı kabuslardan... 

Ne sıcak yatak ne de yumuşak yastık, ona yaren olamadan 


Sabahın ilk ışıklarında, 

Çıkarırdı ruhundan o meyusluğunu. 

Güneşin kalbine dokunup

Bir avuç sıcaklık alırdı kendi kalbine doğru... 


Pejmürde tüm düşüncelerden arınmış gibi yapıp

Kalbindeki umutları yıpratmadan

Çıkacaktı yine evinin kapısından...


Bir adımda, Bir hışımla...

Yine yeniden aynı duvarlara

Gelip yaslanmak üzere bakarak gerideki kapıya

Çıkacaktı sokağa bir solukta daha...


"Ayşenur"

( 'Mış Gibi Hayat başlıklı yazı Ayşenur... tarafından 24.06.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.