ÝSYAN-I  SÛKUT

Lisan-ý sulh ola ki gark olsa da tinime

Nefsi halim bil ki namüsait bu duruma

Garbýn ummanýna serilmiþ olsa da benim

Böylesine sarhoþluk dokunuyor halýma

Suretime bir gölge düþse naif mi naif

Bükülen bu cüsseme gelir yine de hafif

Zira, ben ezildim varlýðýmýn okkasýyla

Ne hükmü var sözümün ne kalbimdeki akif

Bir acep gece oldum hilalin gölgesinde

Kýrýldým iki büklüm hal kalmadý sesimde

Halbuki bu cenahýn külhaný deðil miþim

Dilim lâl oldu benim lisaným nefesimde

Damaðýma çalan tat zehir oldu muhakkak

Can reva mýdýr dostum nasýl bile bunu hak

Dev idim cüce oldum bu acayip alemde

Süzüldüm, ýssýz kaldým içim çölden de kurak

Bedenimi kalbura çeviren kola desem

Düðüm oldum, dolaþtým, býrak artýk gelmesem

Güzündeyim ömrümün kara kýþa an kaldý;

Ýþitir mi sanýrsýn gece gündüz söylesem

Ahh caným sevdam! Damarlarýmda akan þerbet

Neylesin bu figüran her lahzaya bir davet

Rakibim yüreðimdir cüssem cengâver olsa

Ona kalan sadece boyun bükmektir elbet

Bahtýmýn karasýný aklamak bana kalsa

Ýlaný sefer eder ne gam kalýrdý ne tasa

Kaf daðýnýn üstünde ejderimi dehleyip

Devri alem ederdim tacým zümrütten olsa