Her ikisi de 1994 doðumlu iki pýrýl pýrýl genç.Oldukça mutaassýp ailenin iki çocuðu.Ýkiside üniversite okuyor.Okullar bitince ailelerle paylaþýp evlenme planý yapan iki genç birliktelikleri sonucu çok geç fark ettikleri bir bebekleri olacaklarýný öðreniyor. Bebek alýnma zamaný geçtiði için anne bütün aileden saklayarak kilo almasýn diye yemeyerek içmeyerek doktor kaydý olmasýn diye bir kez doktora gitmeyerek dokuz ayý tamamlýyor.Bebek ani doðmasýn olay ortaya çýkar diye memleketlerinden kalkýp Samsun’a geliyorlar. Okul arkadaþlarý aralarýnda para toplayýp sezeryan ameliyatý için bütçe oluþturmaya çalýþýyorlar. Genç kýz ve delikanlý doðum için hastane ararken , bir polis memurundan yardým istiyorlar.Tarif edilen özel hastaneye geliyorlar. Gençlerin durumuna yardýmcý olmak için önce anneyi bir rahatlatalým sonra para iþini çözeriz diyerek ameliyata alýyorlar.

                              Gençlerle konuþan doktor çocuðu ailelerine söyleyemeyeceklerini ve bakamayacaklarýný ifade eden gençlerden bebeði çocuk esirgeme kurumuna býrakabileceklerini  öðreniyorlar.Dünyaya inanýlmayacak güzellikte bir kýz çocuðu getiren anne ise periþan þaþkýn . Gençlerle tanýþmaya giden hastane Genel Müdürü hanfendi  çok öfkelidir. Gözleri aðlamaktan þiþmiþ bir anne, kafasýný yerden kaldýramayan bir baba karþýsýndadýr.Gençlerle konuþmaya baþlamýþ ne dese ikna edememiþti. Hemen bir sosyal hizmet görevlisi sosyolog davet edildi. “ bebeðin nüfus kaðýdýný çýkarýn, anne bir dilekçe versin ben gelip arkadaþlarýmla bebeði alýrým “ sözünü verdi.O ara Genel Müdür onlarý ikna  edebilmenin  yollarýný  aramaya devam ediyordu. “Bu bebeðin nüfus kaydý çýkýnca ailelerimizin haberi olur mu ? “ diye sordular. Ýþte orda bir gerçeði daha öðrendiler  ki evlilik olmadan doðan bebekler annenin üzerine kendi soyadýyla kaydoluyor.Bu demekti ki bu bebekde gayrimeþru, babasýz çocuklar sýnýfýnda yer alacaktýr.Buna daha dayanamadýk.Babaya belki biraz aðýr geldi belki de gerçeklerle yüzleþtirdi ama ona delikanlý tanýmýný sordu cesurca. Bu kadar cesaretle bu iþler yapýlmýþ hiçbir þey düþünülmemiþ zamanýnda önlemler alýnmamýþ þimdi ikisinin sorumsuzluðunu biz bu bebeðe mi yükleyeceðiz ? “þimdi burda evleneceksiniz bu bebeðin babasý ve soyadý olacak sonra yuvaya teslim ederiz, Ýstemedi mi aile o zaman boþanýrsýnýz ama çocuðunuzu kimliksiz anneyi ailesine karþý yerlerde býrakmamalýsýn.  Delikanlýlýk bunu gerektirir.Sonuçta siz bütün bunlarý birbirinizi çok sevdiðiniz için yaptýnýz. “ . “ Tamam dedi baba, ben delikanlýlýðýmý da yaparým” Ve hastane odasýnda nikahlarýný yaptýlar. Ayþe Su  bebek artýk pembe nüfus kaðýtlý bir kýz ve orda babasý vardý artýk.Baba ailesinde en yakýn kiþiyle görüþerek durumu anlattý.

                            Ve bebeði de alýp onlara sýðýnacaðýný, bebeklerini hiçbir yere býrakmayacaklarýný söyledi. Ýþte hayat burada hepsi için deðiþti.Ayþe bebek annesi babasý varken yuvada herhangi bir çocuk gibi olacaktý. O anne baba vicdanlarýyla savaþacaktý. Belki de hiç ailelere söyleyemeyecekler yollarýný ayýrýp sonra alacaðýz dedikleri bebeklerini almayacaklardý.Bu hazin ibretlik gördüðüm hikayeyi bazý yerlerini kýsaltarak yukarýda yayýnladým.

                           Hanýmefendinin, Sokaða  býrakýlmak veya bir kuruma teslim edilmekte iken iknasý ile anne babayý olumlu sonuca kavuþturmasý, Ayþe Su bebeði analý babalý bir hüviyet kazandýrmasýndaki emek ve becerisi elbette büyük takdire þayan hadisedir.Asýl olan bu olayýn düþündürdükleridir. Ve irdelenmesi tartýþýlmasý gereken de toplumun kanayan bu yarasýna parmak basmaktýr. Anadolu'nun iki ayrý þehrinden istikballerine matuf eðitimleri için aileleri tarafýndan dua ve umutlarla yolcu edilen iki gencin kesiþen kaderlerinde birbirlerini  sevmek belki de aþýk olmak vardýr. Olabilir. Ne güzel.

 Ne güzel yakalamýþsýnýz iþte

Genç yaþta en güzel þeyi

hani þu daima aranýlan sevgiyi

yaþamýþsýnýz mest etmiþsiniz

çelmiþsiniz temiz ürkek yüreklerinizi

Halt mý vardý be soktunuz araya þehveti

kuytuda bir yerde ayaküstü

karanlýklar aðlarken halinize

bir anda esiri oldunuz þehvetin

kirlettiniz tertemiz sevgilerinizi

                                  Anlatýlan ortadadýr. Bir olay vardýr; kahramanlarý vardýr daha henüz 19 yaþlarýnda bir kadýn ve küçük adam. Þimdi anne ve baba.Ýyi güzel yapmýþsýnýz evlat diyerek kucaklamak bravo mu demeliydik ? Onlar bu gün maalesef çoklarýnýn yaþadýklarýna örnektir. O yaþlarda elbette ki sevgiyi yaþamalarý doðaldýr. Ama delikanlýca, edepli ve sýnýrlýca.Bu toplumun kanayan yarasýný da þu veya bu tarz ve üslupla tenkitte bizim hakkýmýzdýr. " Efendim. Onlar cahiller. Yargýlamak bize düþmez" edebiyat ve yol göstericiliðinde de kimse bulunamaz.  Þiirim budur. Çok þeyi de iþaret etmektedir. Bir yandan okumak üzere, kýt kanaat maddi imkanlarýný evlatlarýna seferber eden aileler; bir tarafta baþýmýza taç olan tertemiz sevgileri bir anlýk þehvet duygularý ile yerle bir edilen,yýkýlan umutlar. Gittikçe avrupai yaþayýþa özendirmeler, adeta sevgi yerine fuhuþa yöneltmeler. Sevgi dünyanýn en müstesna deðerli bir hasletidir. Yaþamayý ve yaþatmayý Allah her gencimize ve bizlere nasip etsin. Ama o kadar anane, örf ve toplumsal kurallarý takmadan vakitsiz yapýlan bu tür eylemler ahlaki deðerleri yerle bir etmekte ve ciddi manevi travmalar yaþanmaktadýr. Meydana gelen bu rezilliðin hiç bir mazeretle geçiþtirilmesi mümkün deðildir. Bu tür hadiselere kýlýflar giydirilerek; kimsenin fikirlerinin bertaraf edilemeyeceði bilinmelidir. Ahlaki kurallar bellidir, yeni modeller üreterek ahlak ekolistti deðil; zurnanýn son deliði olunur. Bu toplumun her bireyi temiz sevgileri yaþamayý hak edenlerdir. Sevgilerini bir anlýk dürtülerine teslim ederek namusun karartýlmasý en büyük cinayettir.