O resimlerimdeki gülüşümün altında
Ne çok acılar biriktirdim
Senin yokluğun hasat mevsimine denk geldiğinde
Akşam kızıla boyardı gökyüzünü
Martı çığlıkları yankılanırdı etrafta
Yarasalar gözetlerdi gidenlerin yolunu
Solmuş fotoğraflarda bıraktım gülümsemelerimi
Gök kızıl kan gibiydi ayrılıklara
Silip götürdü sağanak yağmur
Ayak izlerinin bıraktığı çukurda
Çamurlu sular birikti
O resimdeki gibi
Gülüşlerimi arıyorum şimdi
Veda mektubunu okumadan
Konsolun üzerine bıraktım
Benim gibi kimsesizliğimi
Yüzüme vursun istemiyorum
Yazdığın satırlar
Gittiğinden beri artık gülmüyorum
Sevgili
