Ýçimde dikili duvarlarýn arasýnda baðdaþ kurmuþ ve kulaklarýný kapatmýþ bir çocuk çýðlýðý asýlý kalmýþ sanki mevsimi gelmeden dalýndan kopmak isteyen ham bir meyve gibi gölgelerin taarruzunda dik baþlý bir esintiyi hücrelerine çeken.

Çekincelerim var artýk ve son zamanlarýn da beni artýk sýnýra taþýdýðý hani az biraz yürüsem öbür tarafa geçeceðim ve her þey sona erecek gerçi baþlayan bir þey var mý yok mu tartýþýlýr ama…

Kem küm etmeden yoluma devam etmek istiyorum tabii ki yol denirse önümde uzanan karanlýða.

Göz bebeklerim yuvalarýndan fýrlýyor adeta maruz kaldýðým o güçlü ýþýk göz kapaklarýmý deliyor ve misafiri olduðum dünyada neden iyi aðýrlanmadýðýmý düþünüyorum son zamanlarda. Elbet düþüncelerime eþlik eden kimse yok ve aklýmýn koridorlarýnda bir kapý arýyorum:

Ya, içeri dalacaðým bir kapý.

Ya da ruhumun firar edeceði. Bedenimin hiçbir önemi yok zaten bir ömür bedenime ettiðim iþkence ertesi ruhumu da yaralamanýn verdiði o hicapla…

A, evet, bir de meþhur beyin kapasitem gerçi hayatýmýn ilk yarýsýnda oldukça geri zekâlý olduðuma kani olup diðer yandan edindiðim diplomalara ve takdir belgelerine de inanýlmaz gözlerle bakarken…

Ve hayatýmýn ikinci yarýsýnda asýlý kaldýðým onca akademik kariyer planý. Ansýzýn üstün zekâlý bir fani olduðumu öðrenip gerekli makamlar da tescillemiþken zekâ kapasitemi.

Ýnanýlmaz gözlerle bölüm baþkanýnýn yanýna gidip de sonuçlarý yeniden gözden geçirmesi gerektiðini beyan edip itiraz edildiðim:

-150 kiþilik sýnýfta en yüksek IQ ölçümü hem senin bir de gelmiþ þüphe ettiðini söylüyorsun sonuçtan.

-Olacak iþ deðil ki hocam. Bir haftanýn uykusuzluðu ve tüm iþ yorgunluðu ile hayal meyal iþaretlediðimi hatýrlýyorum soru ve þýklarýný.

Gözümden önünden gitmeyen o devasa amfi ve ben diklenirken bölüm baþkanýna:

-O zaman iyice bir uyku çek de alalým seni sýnava.

Sözcüklerin albenisi kulaða çok hoþ geliyor, deðil mi?

Aklý hala okul kampüsünde sek sek oynayan hayta bir çocuk mu yoksa saklý hali hazýrda?

Latife yapmayý isterdim hani ama hiç de þikâyetçi deðilim artýk kendimden ve ne kadar yaþ da yas da alsam hala muhafaza ediyorum o çocuksu ve neþeli yanýmý. Sanýrým çocuk kalmama sebebiyet veren temel etkendir bana en çok yakýþan ve öðrenci formamý hala saklý tuttuðum bu yüzden asla topuklu ayakkabý ile yürümeyi beceremezken bazen bir tay gibi dað tepe aþma isteðim.

Ki çok da olasý bir yerlere týrmanýp inmem en çok da ruhumla tavaf etmek hayatý bu yüzden dünyevi nimetlerle aram asla iyi olmadý gerçi bir ara bayaðý süsüme düþkündüm ama…

Hele ki o koþturmaca içinde kaybolduðum bazen yolumu kaybettiðim bitimsiz tempom.

Cildime uðrayan güneþ ýþýðý en çok gözlerimde büyüyen bir güneþ bazen mehtabýn yenilgisi ile bir yýldýz olmanýn keyfini sürdüðüm.

Zekâ ölçümleri ve bazal metabolizmamý hesaplama kabiliyetimle bayaðý fark yarattýðým söyleyebilirim elbette hayatým farklý evrelerinde farklý özelliklerle kuþattýðým zihnim ve bedenim.

Aklýmýn rotasý ise deðiþkenlik gösteriyor on yýllýk aralýklarla.

Mezuniyet sonrasý ilk on yýlým özel sektörde.

Ýkinci on yýlým akademik unvan peþinde ve eðitim sektörün geçerken ansýzýn tahliye olduðum dünya ve kendi dünyama kapanýp oldukça uzun bir zaman hayattan kendimi tecrit ettiðim ki bayaðý meþgaleler edinmiþtim hani özellikle beni hem fiziksel hem psikolojik yönden zora sokan ve hayata baþka gözlerle baktýðým.

Ölümle restleþtiðim.

Rabbimle olan münasebetim.

Akla zarar olduðumu henüz kestiremediðim bir süreçti ta ki dýþ mihraklar teyakkuza geçene kadar.

Adýný dahi bilmediðim insanlar ve de ne sebeple bana taarruz ettiklerini kestiremezken üstüne üstük yerimden yurdumdan olduðum…

Karýþýk bir süreçti henüz kimlik derdimi çözümleyip kendimi de bir yerlere oturtamadýðým ve çok da yanlýþ düþüncelere kapýldýðým yýllar ki…

Özgür addedilen bir yaþantým vardý sözüm ona yine de iki ev arasýnda mekik dokuduðum derken bir piyon taþý olarak sonsuzluða kadar uðurlandýðým bir ev ve kendimi çok farklý bir konumda bulduðum.

Hayatý rayýna oturtmak ne ola ki?

Þu modern üçlü mü?

Okul, kariyer ve medeni hal.

Neyin neye denk düþtüðü beni asla ilgilendirmedi iþte çünkü ben baþtan kabullenmiþtim kaderin bana biçtiði rolü gelin görün ki aralýksýz hesap vermekle görevliydim kimse halim hatýrýmý soran ve arkasýndan sürüklendiðim o dehliz:

-Çalýþýyor musun?

-Medeni durumun?

Benim bile umurumda olmazken neyle iþtigal ettiðim ve ben çoktan kendi yolumu kendimce çizmiþken…

Aslýnda son bir nokta koymayý da aklýma iyice yerleþtirmiþken.

Son neye denk düþüyorsa artýk gözünüzde.

Son bir atak mý?

Son bir hamle mi?

Her þeyin alt üst olduðu ve ben ailenin kýz çocuðu iken ailem benim her þey olmuþken bir anda.

Süreç ilerlerken tanýþtýðým farklý bir dünya üstelik bihaber olduðum ve iþte edindiðim modem ve bir kez da müdahil oldum mu sanal ortama ve amacým yokken ve ansýzýn bir amaç zembille inmiþken ve kendimi yazarken bulduðum ve sonum gelmeden çoktan nokta koymuþken o olasý sona.

Son.

Ölüm mü?

Bitiþ mi?

Döngünün ve eksenin kýrýldýðý mý?

Oysaki yaþýnýz genç ve kolunuzda birkaç altýn bilezik varken ve buna raðmen bir iþin ucundan tutmaktan çoktan vazgeçip hatta ve hatta nefes almak bile size anlamsýz gelirken…

Bu yüzdendir üç noktalý yazýlarým ve þiirlerim ve söylemlerim ve baþlýklarým sanki sanki…

O üç noktayý ekledim mi cümlenin sonuna hayatým da asla sonlanmayacakmýþçasýna.

Soru sormaktan da feragat ettim hem yine de sorulacak sorularý cevaplandýrmak adýna bir beklentiye girdim sayýlýr gerçi fazla da hazýr hissetmiyorum kendimi ama.

En azýndan baðýþýklýk sistemime riayet edip kendimle ve hayatla iyi bir iletiþim kurmak adýna bir þeyler yapmaya kendimi mecbur hissederken üstelik bayaðý da geç kalmýþken.

Bir nokta bitiþtir.

Üç nokta ise hayallerin ve umudun var olduðuna dair bir iþaret iken hele ki tüm hayatým bir çuval dolusu nokta ve anlamsýz ve de gereksiz nerede ise yüzlerce sondan ibaret iken.

Çok görmeyiniz hani bana ufkun çaðrýsýný ve adýmý seslendiren bir þarký gibi salýndýðým þu gök kubbede notalara ve sözcüklere düþkünlüðümle kendimle yeni barýþmanýn verdiði o coþkulu haletiruhiyeyi de…

Sevgilerimle…