Online Üye
Online Ziyaretçi
bir tan vaktiyle
mevsim rüzgarı esiyorken
alaca göğ düşerken
ve sen yokken
nostaljinin şarkısında
sonbahar ağlarken
yapraklar keder bağlarken
ve sen yokken
tahılların ekmeğe dönüşümünde
sabahların kızıl koğuşunda
devrilen mavi kan kusarken
zindan kahrını hakim kılarken
ve sen yokken
belki döneceksin bir haziran akşamı
toprağa güneşin taneleri düşerken
filizlenen ağaç yağmur dilerken
ve şair rüzgarın senfonisini dinlerken
şair şiirde ölümü hak ediyorken
çay kahve bizden olurken
tütünün dumanı gazeller okurken
ve sen yokken
yüreğimin kızıl devriminde
silahın namlusuna kurşun çekerken
dilime ya sabır ya sabır düşerken
karanlık sarınca efkar kentini
ve sen varsın…