‘’İstanbullular geminin altında

Kadınları sorarsan onlar da öyle

Şişeler de geminin altında, Güzin de

Allahtan beni kimsecikler görmüyor

Canımın istediğini yapıyorum

Çırılçıplak sularda yıkanıyorum, utanıyorum

Güzin utanmak istiyor ama nerde

Nasıl utanacak bu boş şehirde…’’(Alıntı)

 

 

 

 

Sözcükler, Güzin…

Ah, nazenin sevgilim, dirliğim, dinginliğim…

Ah, Güzin hala saklıdır içimde saf ergenliğim.

İllet rüzgâr şafağın emrinde Güzin

Sense dizlerimin dibinde

Serildiğim şu makber

Oysaki dolunayda saklı bir ışığım ben Güzin:

Ve sen, beni benden eden kadın

Kallavidir benim aşkım ve yanıktır ucu

Yandığım ne ki Temmuz güneşinde:

Güzin’dir benim yakıcılığım

Yana yakıla sevdiğim bunca kadın ne ki, Güzin?

Sen benim uysal kısrağım:

Ah, kınandığım ne ki Güzin?

Ben nasıl da kırgın ve kırmızıyım:

Gözlerimse ateş saçan

Yüreğimse içime üflenen sur gibi

Simanda saklıyım, Güzin

Sireni ölmüş devriyelerden kalan geride

Ah, Güzin ben severek tozu dumana kattım.

 

Nazenin kadın.

Semazen varlığın

Ah, bu tutkulu aşkın müptelasıdır kalemim:

Kanattığın yetmedi

Kardığın da

Kandığımsın sen, Güzin

Bu tekel aşkın tapusu elbet şiirimde saklı

Bir kuytuda sırnaşan gölgeler ne ki, Güzin?

Senin gölgene dahi çıldırıyorum

O ayak sesin

Bazen parmaklarının ucunda dans ettiğin

Ve üstüme örttüğüm yorgandır şiirlerim, Güzin…

 

Mesken edindiğim

Ve meramım

Matemim de en çok mahremim

Bir yılkı atı gibi nal topluyorum peşinden

Nihavent makamlı gecede

Medet umduğum sensin

Sensiz yaşamak rücu edilesi bir acı

Kayıp ömrümün tutkalı ve tütsüsü

Büyülendiğim gözlerin

Büyüdüğüm kadar büyüttüğüm bir çocuk gibi

Dokunmaya kıyamam ben saçına dahi

Eremediğim bir nihayettir

Ne zamanki uzak kalsam sana

Sensizliğim ç/ağrısıdır yazdığım her şiir…

 

Ve kilit noktam

Kibirli sevdamsın Güzin

Ah, var ya var ya:

Neden gerçek değilsin neden?

Ya, ben hep mi yakacağım bağrımı

Bağırmadığım gece mi kaldı

Tutsaklığında senin ve şehrin

Ah, benim hayal dünyam

Sensizliğin dilemması kavuşmayan iki yakam…

Ah, Güzin yoksa sen miyim ben?

Bensiz yaşadığın kâfi gelmedi mi?

 

Yaşamak ve sevmek ne mi?

Yazmaya doyamadığım kadın

Cilaladığım ömrün sureti yok kimsede

Sinen varlığım, dolunayım, yıldızım.

Tükettiğindir sözcüklerim

Tünediğindir yüreğim

Türettiğim bir aşk ve nicesi

Sensizliktir yaşatan beni

İyi ki ulaşılmazsın Güzin

Acılarımın ve yalnızlığımın müptelasıyım

Farz et ki;

Yazmadım ben bu şiiri.


( Farz Et Ki Yazmadım Ben Bu Şiiri... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 25.07.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.