Hazanda Gönül Baharla Demde
HAZANDA GÖNÜL BAHARLA DEMDE
Savurur yaprakları, hüzün dolu günlere,
Göklerden sağnak sağnak gazel yağar canlara.
Mevsimler sultanının makamında hüzün var,
Kirpiklerden yaş sızar, gamzedeki benlere.
Hazan yazın ertesi, elemlerin dengidir,
Hazan akşam kertesi, mevsimlerin cengidir,
Baharın solgun hâli, zemherinin helâli,
Ahmet Haşim vaktinde, ufkun bakır rengidir.
Derin kış uykusuna dalıyorken böcekler,
Gönül iklimleri de hep baharı kucaklar.
Feryadını kim duyar, hüzünlü yüreklerin?
Mâtemli rüzgârlarla belki dört dönecekler.
Melâli değil elbet, ruhların kemâlidir,
Yazdan kalan mirasın, sonuncu “dem”hâlidir.
Umut veren yüklerle, dolsa sevda yolları,
Zemheri menzilinin en solgun hemhâlidir.
Suskun bir şehzadeyken zamanın kar günleri,
Ayaza mahkûm olur, sürgünün har günleri.
Tekrar hüküm sürecek, arzın viran bağında,
Umutsuzluğa inat, doğacak yâr günleri.
Gazi Hüseyin KILBAŞ
(
Hazanda Gönül Baharla Demde başlıklı yazı
Tevhidî tarafından
2.09.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
