Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir akşam yalnızlığıydı benimki
Güneş usul usul batarken dağların ötesinden
Ben bir ah çekerdim sensiz geçen günün ertesinden
Bir yıldız görünür gözlerin misali ayın ardından
Göz yaşlarım dökülür bir biri ardına yanaklarımdan
Güneş elbet batar ufuk çizgisinden
Sarar beni akşamın o zifiri karanlıkları
Gözlerim yangın yeri, sesim titrek, yürekte hüzün
Çağırışlarım ağlamalı bir dert varki içimde
Başım aklarla dolu gönül telim sızlamalı
Vakit gecenin yarısını bulur şimdi
Dakikalar saniyeler çabucak geçer sabaha
O soğuk esen rüzgarla randevum var daha
Göz kapaklarımda kalmış senden bir eser
Bilmem ki bu son göz yaşı nereye düşer.