Kül kedisiydi düş evlerine sığınan güz...Zaman şimdi idi  ezgi güftesiz ,düş hemen 

Çizilemeyen resimdi tuvalle yüzleşen 

 

Tuval gergindi... 

Mat renkleri görmezdan geliyordu 

Üstün körü fırçalar 

Hiç yeni başlamıştı 

Hep kıt kanaat 

An su buharı 

Bağcıktı dantelasız kolun bil/ekleri 

Bil/ezikti 

Boşluk çiziyordu kadınsal dokunuşlar 

İncir balı elleriyle 

Bil/sinmiş... Bildim 

Canını acıtırken tuvalin son fırça darbesi 

Kırmızı çizgileriyle 

 

 

Gel zaman, git zamandı 

Birlikte kırıştığımız suyuna gidiyorduk sazlığın,  

İki yanı bil/eylenmiş düş törpüsüyle 

Erbane zilleri çalıyordu duymamışlara rüzgâr 

Yedi perde örttüm, 

Dipten koparılmış dokuz boğuma 

Bir bil/ezik ve başpare nefeslendi 

Aşktan uzaktı meşk 

Hüzzam deruni 

Ney/im olacaksın bundan sonra derken 

Tükengen nefes 

Dervişti yürek, 

Uluorta arıyorken dünü zikreden ses 

 

Sabah yorgun düş/tü düş evimde...Bıkkın düş/tü beş duyuyu kaybettiren kabullenmişlik 

Kimse ney/im olduğunu bilmedi... 

 

Suadiyekasımikibinyirmibir 

Demir Mutlugil 

 

>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

( Kimse Ney/im Olduğunu Bilmedi başlıklı yazı DemirMUTLUGİL tarafından 29.11.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.