Kardan adamlar kuruluncaya kadar, kücük adimlarini pesi sira yuvarladikca dönen cig tanelerinden ne topladigini bilen bir sezginin bilinmez düsleriyle kendini en cok yakistigi yere sigdiran, izahi yolu  tarifi mümkünsüz mutlululuga yol arkadasligi etmenin ev sahiplisiydi, tasidigi topraklar üzerinde hayatin her türlü katigindan cesniler dürüp saran yavan ekmege, sakilik edip sohbetler söylesen kar ve kizak günleri.
Daha pinara varmadan su, sirali höyüklerden, ayaz tepelerinden ve heybetli daglardan kopup gelerek, akli fikri dogasi ve dünyasi kendine benzeyen cocuklugun her arzusunu silinmez solmaz dilekcelerden okuyup ezber ederek, üstüne yüklenilmis en kutlu emanete MUKAYET OLMA tembihleri niyetiyle inis sarpa  bayir yokus esip duran yeller gibi, sessiz duldalari hircin ve nazli  kundaktaki insanini sever gibi, KAR TUTUNCA bereketiyle bakmaya GÖRESI gelen , hizenlere asili buz sarkitlari kardan gecilmeyen sokaklarinda evlerin esikler önüydü, evvel zaman duvarlari dibinden akip giderek ve kardan adamlara dalgin simsicacik rüyasina közden kömürden kas göz yaparak, neden sonra herseyi eski yerinde aziksiz ögünsüz azatligin kimim kimsem yoklarina koyup,tipileyen sogukta yitik zaman zemberegine eridikce kaybolan beyazlara bürünmüs isansiz kehler, nutku durgun evler ve uzak ufuklar .
 
Herkesin bir bahanesi var iste,dogar acar gün dogar günes parlar ve yanar isik hareleriyle aristak arasi hizenlere asilmis salincaktan sedirlere iner, esige cikar, sokagi yaziyi yabani merak eden kesfin izini sürer yoluna koyulur adimlarini yürür aklini ve kalbini yorarsin.
 
Yazin nasil ki tozlu yollarda düvenler ardinda kaysi dallarinda ve güzün nasil ki alicli tarlalarda koldan saydan ve tapanlidan gezip dönüp cevrilip dolanan, ismin yurdun neydi, kimdin sen, nereliydi ay ve günes, kar -boran günlerinde de Hüyükten mezarliga,Kiracliktan Yukari Pinar`a, Ali Dayi`nin odasindan Bas Pinar`a, Bektes`ten Yasti Tarla`ya, Kizil Burun`dan Harman Pinari`na…ABDEST IBRIGI`nin yetmedii yerleri KEL GÜGÜMLER ve Kalaysiz Helkelerle sulayip dondurarak, buz tutmuz kizaklarda sabahin ilk vakit horoz ötümünden gecenin ciralar yaktigi sogukta ayazda , morarmis eli yüzüyle yöresi yurdu evi barki tertemiz tüm dünya güzelligine yanmis kanmis ve  islanmis üsümüs KAR COCUKLUGUNUN, bir ulu agacin yapraklari gibi türlü bahanelere sacin dökün  hozanlara gazel dökmeden evvelin, ayan acik serili düsü;  ve döseli dayali  hayal ülkesiydi.
 
 
Seyfi Karaca…….Aralik / 21