Maþukumu gördüm dün, hayli kederli, üzgün,

Emsalsiz gül yüzünü kaplamýþ yine hüzün.

Açmazlarýn içinde, ürkek, þaþkýn, kararsýz,

Mum gibi yavaþ yavaþ, erimekte gün be gün.

Hafiften çatýk kaþlar, alnýnda hafif izler,

Alýnan her nefesi, sessizce bir ah izler.

Acziyetten lal kalmýþ, titreyen dudaklarda,

Zoraki tebessümle, derin acýyý gizler.

Konacak dal arayan, yorgun kuþlar misali,

Boþa kanat çýrpmaktan yitip gitmiþ mecali.

Çið düþmüþ gözlerinde, puslanmýþ bakýþlarý,

Solgun güle döndürmüþ, emsalsiz mahcemali.

Ýnsansýzca sorular, neden, nasýl ve niçin,

Kemirirken beynini aç kurtlar için için;

Vicdanýn sorgusunda, bitmek bilmez iþkence,

Aslýnda hiç olmayan suçluyu bulmak için.