Mabud-u Zişan

Allah'ı bul ey kalbim (ﷲ)

MÂBUD-U ZÎŞAN

Târumar etti beni, nefsten dile kıvrılan
Dert değil derman değil ; hıçkıran sesdir elbet
Gökten hüküm indirip hüzne giriftar kılan
Şânı dağlardan yüce ve mukaddesdir elbet

Divitlerimden aktı gamın bilinmez yanı
Söz değil sözcük değil ; haykıran izdir elbet
Şifâ diye vermişse ahvâlden anlayanı
Merhameti göl değil sonsuz denizdir elbet

Susmuştu kurumaktan gönügâhın damları
Sis değil yağmur değil ; çağlayan saftır elbet
Yanlışın çemberinde gösteren yordamları
Kibriyâsından gelen tükenmez aftır elbet

Verimsizleşse de yer kalbin turâbında sır
Giz değil efsûn değil ; saklanan yüktür elbet
Ömür kumaşlarından eksiliyorken asır
Rûhu ölümsüz kılan kudret büyüktür elbet

İstikbâllere kıble ikbâllere yön sanat
Fal değil bâtıl değil ; nakşolan haktır elbet
Fenâfillah yurduna çırpınmak ister kanat
Gönlü âsûde eden o zât ehaktır elbet

· · • • • ✤ • • • · · GÜŞTA