Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben Gönlümle Bir Yaprak
Aşkın yansıyan sureti düştü bu cana gönül uyandı
Gönül uyandı aşkla bu beden ruhla o canana vardı
Varmak pek meşakkatliymiş yola çıkınca anladım
Ben gönlümle bir yaprak bu gönül aşkla kıpırdadı
O cananın gönlüne vurulmamak elde midir ki aşkla
Oysa bu gönlüm daha düne kadar kendince uyuyandı
Elbet dirilmek için yanmak pişmek gerekirdi pişelim
Ey gönlüm erdin muradın bu benimle senin rüyandı
Tebessüm eden gönlümün sultanı sarayına geldi
Bak şimdiye kadar aşk o cananla karşında durandı
Düşsem de gönül zindanın bu benim sarayımdı
Zindan nurla aydınlanmış o aşkla karanlığımı
aydınlatandı
Adıyla gönlümü kendimi süslediğim o canan ki canımdı
Gün içeri gönlümde güneş doğdu aşkla beni ısıtandı
Mehmet Aluç