G/özlük numaramýn arttýðýna vakýfým son birkaç senedir ve ben eskide kalan düþük gözlük numaramýn yasýný tutuyorum.

Doktora gitme lüksü tanýmýyorum kendimde hele ki mikrop dolu bir gözlük ölçümüne sýcak bakmýyorum ama soðuktan buz kesmiþ ellerim baþka þeyler söylüyor bana.

Ýçimdeki gam yüklü notalar bu da yetmezmiþ gibi piyano çaldýðým günleri özlüyorum.

Telaþla yazýyorum. Aslýnda hayýr!

Telaþla mý seviyorum peki durduk yere?

Bu da yanlýþ soru ve cevabý þýksýz yine de þýk bir cevap arayýþýndayým.

Gidip gelmelerle bozmuþken aklýmý umursamýyorum da artýk gitme ihtimali olanlarý ben kovuyorum kapýdan bacaya geçirdiðim o devasa þapka sayesinde içeri girmelerini de engellemiþ iken.

Sözcük enflasyonunda en çok iþ yapan favori sözcüklerden yana da kaygýlý deðilim sanýrým boþa düþtüðümün ertesi baþa dönmeyi de ertelediðim zamanýn d/okunaklý satýrlarýnda ip atlýyorum.

Saçýma takýlý flörtüm rüzgâr hani saðanak öncesi gözleri kararan bulutlar gibi ve ben bu rüzgâra aþýðým üstelik kim/ne olduðuna dair bir fikrim olmadýðý gibi kuyruk acýsý da yok bu rüzgârýn.

Mentollü bir özlemle karýncalanan aklýma komut veriyorum:

‘’Düþünmeyi kes.’’

Ýmla hatalarýný da asla sevmez ve inanýlmaz sinir olurken.

A, bir de ima yoluyla bana laf sokanlar.

Yok, efendim neymiþ?

Ýyi de tüm bunlardan bana ne? Ýstediðimi yapar yazar ve severim üstelik bonus olarak nefret ettiklerim için de ayrý bir dosya açmýþken ve dost furyasýnda sevecen sözcükler kesilmiþ rahmetini esirgerken sözüm ona sevgi dolu insanlar.

Karným tok artýk boþ sözlere ya da içi dolu dolu kýpýrtýlarla hanemin kapýsýný çalanlar ya da metazori baskýn yapmaya yeltenenler.

Kafam git gide kýzarken yüzümü filan asla kýzartmýyorum ve de edebi kaygýmý minimum seviyeye düþürdüðüm bir yazýnýn eþliðinde soyutlandýðým dünya ahalisine serzeniþte bulunuyorum.

Hükmettikleri düzenim mi?

Ya da ruhumda istifli hangi duyguysa beni protesto edenler mi?

Kimliðimi.

Kimliklerimi çoktan oturtmuþken üstüme ve kaygýsýz yaþamaya þerh düþüp hayatýmýn en rahat dönemini yaþamaya kucak açmýþken…

Kuluçkaya yatanlar ise ardý ardýna yumurtluyor ve çatlak yumurtanýn akan akýndan anlýyorum ki yine kötülük düþük yapmýþ.

Sessizliðime aldanan insanlar.

Sesimdeki coþkuyu dahi kýskananlar.

Patavatsýz insan izlekleri: kadýn ya da erkek hatta ve hatta hala cinsiyetini tayin edememiþ Lut kavminin genlerini taþýyan üçüncü cinsiyetler.

Elif Þafak’ýn deyiþiyle:

Âdemoðullarý, Havva kýzlarý.

Benim tek bildiðim Havva ise seneler evvel bir kursta yolumun kesiþtiði uzun bir süre dostum olduðunu sandýðým kadýn.

Nereden aklýma geldiyse artýk ve anlatmadan geçemeyeceðim.

Efendim, uzun süren dostluðumuzda evimin ve kalbimin kapýlarýný açtýðým caným arkadaþým sonra içine düþtüðüm darboðazda ve o uzun karanlýk dehlizde bana maddi yaptýrým gücü ile bol bol hava atan ve gülücük saçan.

Derken onun yeðenine özel Ýngilizce dersi verdiðim derken infilak eden dostluðumuz.

Sonra olansa…

Seneler sonra telefon açan arkadaþým ve bana kýsaca emir verip rica baþlýðýna sýnmayan bir üslup ile ve ben bir gecede onlarca sayfa çeviri yapýp da yeniden dostum olur mu diye gözünün içine baktýðým.

Sözcükler.

Ýnsanlar.

Bazen sözcük yetiþtiremiyorum insanlara: ah, o iflah olmayan insanlar.

Havvalardan biri havada uçuþan bir balon gibi tarihe karýþmýþken ve ben hala gözlük numaramýn derdinde iken göze geldiðim ve gözlüðüm parçalara ayrýldýðý.

Aslýnda konumuz bu da deðil.

Aslýnda Havva ya da Âdem ile de bir derdim yokken.

Ýþin aslý, sevgili dostlar…

Bunca yýkýmýn ardýndan ansýzýn gerçek olan bir mucize.

Sýkýntýlý geçen sürecin sonunda aklýmýn baþýna geldiði elbet rüzgâr oldukça sert ve de tersten eserken ve ters yüz ettiðim belleðimi bir de alt belleðim ve nihayetinde sýrdaþ bir iklimde rüzgârýn dindiði bu sefer benim rüzgârý uçurduðum.

Aklýmý peynir, ekmek ve de çay eþliðinde yemiþken bir ömür yukarýdan gelen vahi neticesinde her gün bir þeyler karalamadan huzur bulamadýðým ve vardýðým nokta bulduðum huzurun dahi huzurunun kaçtýðý.

Olup biten neyse ve iþte Ýlahi Huzurun endamlý varlýðý.

Bu gün deðil.

Dün hiç deðil.

Hep ama hep sahibesi olduðum duygular, kaçkýn ruhum ve inancým ama son zamanlarda anlam veremediðim o kadar çok þey oldu ki ve ben bunu hastalandýðýma yorduðum için kara kara düþünmekten de kendimi alamadýðým.

Arkadaþlarýmdan biri nazara geldiðimi söylerken bir diðeri iþin çözümünün elbet dualarda olduðunu da vurgulayýp iyi de ben bir ömür bunu hep uygulamýþken.

Sancýlý bir dönemden bir türlü çýkamazken ve ben dört gözle Ramazanýn yolunu beklerken.

Ýçimdeki heyecan ve coþku ile elimden geleni ardýma da koyamazken.

Ýlahi Sýrdaþým, rengim ve doðam ve duam.

Sahi, ben kimsem…

Kim olduðumun da kaydý mevcut iken ve buna raðmen insanlar sürekli nifak sokarken ben ile benim arama.

Algý eþiðim ve acý eþiðim.

Sanýrým adý olgunlaþmak.

Sanýrým adý umut etmek.

Hep de olduðu gibi olmasýna raðmen.

Yeni gözlüðümle mutluyum ve ben þimdilerde rüzgarýn kimliðini sýrtýma geçirmiþken ve baharýn tadýný çýkaracaðým günlerin de özlemi içinde iken.

Havva’ya ne oldu bilemiyorum ve umurumda bile deðil.

Ve diðerleri.

Ve gelecekte olacak olanlar elbet Rabbin inisiyatifinde.

Ve ben inanýlmaz kendimle kucaklaþmýþ ve uzlaþmýþken…

Son bir þey daha:

Piyano çalmayý özlemiþ olsam bile piyano çalmaktan hep nefret etmiþimdir sýrf ailemin zoru ile piyano çalmaya mecbur tutulduðumdan büyük ihtimalle ve salonun yarýsýný kaplayan babaannemden yadigâr devasa duvar piyanomu sattýðým gün hüngür hüngür aðlamýþ olsam bile…

Eh, be kýzým, madem sevmiyordun çalmayý insan sattýðýnda aðlar mý?

Artýk deðil.

Gidenlerin ardýndan da sýzlanmayý kestim hep ve ben devasa bir hazine buldum bulmaktayým da günbegün ve kendimle ilgili her gün yeni þeyler keþfederken.

Bir itirafým daha var:

Senelerce bol keseden ve ücret dahi almadan yaptýðým çevirilerin ardýndan da uzun süre yas tutmuþ olsam bile nefret etmiþimdir çeviri yapmaktan ve sabahlara kadar soðuk kýþ gecelerinde birilerinin söylediklerini sýrf Türkçe’ ye kazandýracaðým diye az da kurdeþen dökmedim hani.

Türkçe gibisi var mý hem?

Elbet çeviri yapmak da bir sanat ama kendi dilimde bir þeyler yazmayý daha çok seviyorum ve her bir cümle benden ve çeviri yaparken metnin aslýna sadýk kalma koþuluyla sanatsal ifadeleri hep kullandým ama…

Bir süre kendimsiz bir dünya özlemi ile yaþamanýn da ertesinde kendimi kavuþtuðum için ayrýca çok mutluyum.

Ýnzivada geçen ömrün derbisi iþte yazmakla mükellef bir vatandaþ olarak da faiziyle ödüyorum kendime olan borcumu çünkü sevmek gibisi yok hele ki kendimi nihayetinde olduðum gibi kabullenip üstüne üstük kendi baþýmý dahi sevebilirken bir çocuk gibi gözlerimin içinin güldüðüne de emin olabilirsiniz ve bunda sizlerin, siz sevgili okuyucularýmýn payý o kadar fazla ki…

Elbette þu da bir gerçek ki: O, ‘’ol’’ dedi madem bu yüzden asla içimi bozmadan yaþarken ve sabrýmla þükür duygumla pek çok þeyi alt edebildiðim için çok mutluyum.

Sevgimle…