Ç/alýntý deðil varlýðým: aymazlýðý o tanrýsal boþluðun ve iþte tarhýnda yalnýzlýðýn, avuç avuç yýldýzlar saklý ellerimde lavanta kokusu aþkýn narin dokusu ve nokta atýþý yaptýðým hüznümün bekasý bir de bakaya kalan hayallerim.

Hayal ürünü deðilim.

Gerçek b/ellediðim ne ise tozlu raflarýnda aklýmýn kütüphanesinin uzatýyorum elimi ve yüreðimi altýn tepsiye kurulmuþ kalemin nizamýnda saklý itiraz etmediðim hayatýn devasa boþluklara denk geldiði ve iþte yüreðimden sökün eden heceler.

Yamalý bohçasý gecenin içinde çehrem saklý.

Tuttuðum çenem ve kalemin nidalarý…

Öykündüðüm öyküler var dünümde kayýtlý ve sehpada saklý kahve fincaným içinde unutulmuþ telvesi hüznün ve falýnda gördüðüm kâðýttan kayýklar aklýn neþrinde bir ýrmakta usul usul salýnan.

Sessizim.

Sade.

Nazenin.

Ýfa ettiðimden çok öte Rabbin sunumu.

Salkým söðüt.

Zakkum çiçekleri.

Çiçek olmanýn neþri ve ulu yüce daðlar aklýmýn yamaçlarýnda çeþme baþýnda testisini dolduran al yazmalý köylü kýzlar.

Ben köyüm.

Ben köylüyüm.

Ben þehrim.

Þehrin kalabalýðýnda unutulmuþ bir kývýlcýmým ve içimde büyüyen bir yangýn sade bir kahve tadýnda acýya bandýðým tatlýsý sözcüklerin imgelerin nazarýnda tel kadayýf þiirlerim.

Hükmeden tek Güç.

Ýnsanlarýn aciz varlýklarýna kanmayan iblis.

Hali hazýrda mazlumun ahý ile serili þiirler yürek ikliminde çatallý sesi rüzgârýn ve hoyrat dalgalar döverken kýyýlarý ve iþte ahkâm kesen gecenin bekçileri.

Yýldýz yýldýz gözlerim.

Suyu kurumuþ çeþmenin akmayan gözyaþý.

Ýklimler hububat yürekler nemrut mevsim beyhude.

Sessizliði deþiyorum.

Ýnsanlar suskun.

Sesleri test ediyorum.

Ýnsanlarýn çoðunun içi geçmiþ.

Sus payý bir söylemim ve nazarýnda evrenin hüküm süren gölgeler ve ihbar ettiðim kadar iç sesimi dýþ ses nasýl da baskýn ama ben pes etmiyorum.

Sus iþareti yapan bir siren sesinde saklý.

Sus iþareti yapan hemþire.

Okul koridorlarýna geçen hayatým.

Bir sýnýfta öðrenci baþka bir sýnýfta öðretmenim ve anlatýyorum ve can kulaðý ile dinliyor öðrencilerim.

Anlatýyorum çünkü çalýþkan bir öðrenciyim ve can kulaðý ile dinliyor öðretmenim.

Anlaþýlmak ya da anlatmak adýna illa ki öðrenci ya da öðretmen mi olmalýyým?

Aralýksýz yazýyorum on yýldýr.

Sözcüklerim benden bir parça.

Okuyorum bir ömür okuduklarým ne ki okumadýklarýmýn yanýnda?

Yazdýklarým ne ki yazýlmayý bekleyen binlerce hikâyenin ve þiirin yanýnda?

Yalnýzlýðým sökün eden.

Haþat eden rüzgâr bense küçük bir kuþum uçmayý yeni öðrenen ve þatafatlý göðün verdiði muhtýra ve iþte konuyorum kýrýk bir dala.

Þakýyorum.

Ses etmiyorlar.

Seviyorum.

Þerh düþmüyorlar.

Susmamý öðütleyen karanlýk bense aydýnlýðým.

Yalnýzlýðýmý kýskanan kukumav kuþu oysaki ben sürümden ayrý düþmedim.

Kulak verdiðim evren ve Tanrý.

Huzura erdiðim ansýzýn verilen bir yargý ve ben masumum ve mazlum.

Hýnca hýnç yeryüzü.

Öfkesine þerh düþen zalim ve susmamý öðütleyen bet sesli karga.

Bülbülüm ben güle âþýk.

Gülüm ben bülbülün peþinde.

Çiçeðim.

Gonca.

Kardelenim soðuk iken výz gelen.

Açan baharým.

Gözümü açtýðým kadar göremediklerim ve iþte kalp gözümün devreye girdiði.

Mevsimlerden mevsimim ben içimde saklý binlerce mevsim.

Esirim ben aþka nesriyim ömrün nezaketi dünün nazý günün nimeti yarýnlarýn ve olgun baþaklar gibi doluyum boynumsa sadece Rabbin katýndan kýldan ince.

Bir furya ki: susmam gereken.

Bir özlem ki: bir ömrün suskunluðunu dindiren.

Ben konuþmuyorum: kalem yazýyor.

Suskunluðumla hürmet ediyorum kâinat ve içim kýpýr kýpýr.

Sessizliðime binaen devreye giren kalemim ve iþte üstümü örten melekler ve uyusam bile kalem uyumuyor.

Uysam da düzene düzen bana uymuyor.

Suskunluðum ömürlük kalemse evrenin rüzgarý ben sussam bile…