Hayallerimin bataryasý bitti iþte bir kere daha ve artýk sýzlamýyor yüreðim belki de mevsime ihanet ediyorum nefsime yaptýðým eziyet ise en sevdiðim meziyetim iken yine de yetmiyor ve boþa çýkýyor uðraþlarým ve mentollü þeker tadýnda yazmadýðým sözcüklerim nasýl da yakýyor genzimi.

Týpasýný kapadým yüreðin.

Týrnaklarýmla kazýdýðým hayallerim ve içine kaçmaya sabýrsýzlandýðým kabrim.

Mevsimden mevsime geçiþtir benimki bu haletiruhiyeyi ben bile adlandýramazken nasýl beklerim insanlarýn beni anlamasýný? Yine de anlaþýldýðýmý biliyorum tek varlýk tarafýndan bir de sen, Kafka.

Ýçerlediðim aslýnda dýþa nüksetmeyen iç sesimin gece oldu mu bangýr bangýr baðýrdýðý hem sevmem ben öyle yüksek sesle ne müzik dinlemeyi ne de televizyon seyretmeyi ama yüreðimin frekansý öylesine yüksek bir tondan yayýn yapýyor ki ve iþte elimde olmadan dilime vuruyor ve çevremde olan olmayan herkesten medet umuyorum elbet olan yine bana oluyor ve gece oldu mu çoktan bitiyor enerjim.

Öylesine bir ivme ki benimki…

Öylesine derinden savuran ve beni savsaklayan.

Ýhtimal dâhilinde dahi deðil mutluluk benim penceremden en azýndan bulduðum buluþturacaðým minik detaylarla mutlu olmaya çabalýyorum zaten tek yaptýðým da tam olarak bu: çabalamak.

Skalasý çok devingen duygularýmýn ve açlýðýmý hüzünle bastýrýyorum.

Minyatür dünyan ve iç sesim bakiyesi sadece sýra dýþý bir rüzgâr elbet içime ve de ters estiðim.

Rotamsa deðiþmiyor ama bir yere varamýyorum.

Ola ki varayým; yanlýþ adres olduðunu söylüyorlar.

Gerisin geri gittiðim de þüphe götürmez bir gerçek hani ve tutumsuz yüreðimle bazense daðýlan mikado çöpleri gibi daðýnýk ruhumu tek tek toparlamaya çalýþýyorum ve bir bakýyorum ki; bana tanýnan zaman çoktan sonlanmýþ.

Hasretin de bildirgesi hani geçip giden ömür.

Çok insan var hasretini çektiðim en çok da kendim: hani cýva gibi olduðum ve iþimi zamanýndan önce bitirip teslim ettiðim oysaki bitenin ben olduðunu yeni yeni anlýyorum ve dünde kalan güvendiðim herkes artýk yok iþte yanýmda öyle ki ben bile terk etmiþken kendimi tembihli yüreðimle bir de provasýný yapýyorum mutluluðun ve çevirisini yaptýðým onca þeyden geriye sadece nasýr tutmuþ bir parmak kalmýþ.

En azýndan nasýr tutmamýþ yüreðimle sekmeye devam ediyorum evrende…

Bir saka kuþu gibi ya da ürkek bir serçe ve iþte serçe parmaðým zonkluyor en çok da iþaret parmaðýmla kendimi iþaret ettiðim ve de mimlediðim…

Bir mim sanatçýsý gibiyim üstüme hücum eden bunda duygunun hangi birini tek tek telaffuz edebilirim ki? Baskýn olan duygular yüzünden tekelindeyim de hüznün ve çaresizliðin ve marifet bildiðim sevme duygusuyla ýskaladýðým çok þey nihayetinde sevgimin ve yüreðimin ýslýklandýðý…

Diðer yandan yaþadýðýn zamana gýpta ediyorum, sevgili Kafka ve bir mektubun yolunu beklerken insan ve adresime geç ulaþan onca mektup þimdilerde bir týk ile hamle yapabildiðim ve anýnda duygularýmý ve sözcüklerimi gönderdiðim milenyum çaðýnýn da sunumunda nerede ise her þey imkân dâhilinde elbet huzurun da mutluluðun da nutkunun tutulduðu bu yüzden boþ veremiyorum bu yüzden baþa alýyorum hayatý her günde.

Mutluluk benim için edilgen ve sevgi en büyük etmen hayata tutunmamda ilk sýrada olan ve kendime tutsak olduðum kadar bir ayraç aslýnda sevgi bazense özenle diktiðim iki yaka ýsrarla birbirinden uzaklaþýrken ve ben de hayattan öylesine uzaða kaçýyorum ki son zamanlarda.

Hýrpalanmýþ yüreðim.

Ýçimde saklý tansiyonu dinmeyen sýkýntýlar.

Sözcükler çatal misali imgeler ise býçak mahiyetinde bense bir ömür suskunluðu giyindiðim gibi sadece iç sesimdir beni ayakta tutan ve bu þekilde yakýnlaþtýðým kendim en baþta maneviyatýn hýzý git gide artarken düþünmüyor da deðilim hani nasýl aciz bir kul olduðumu bir o kadar yakardýðým kadar Rabbime ve ne kadar yakýn da olsam da çok çok daha iyi bir Mümin olmayý nasýl isterdim.

Sözcüklerse bata çýka yürüdüðüm yolda beni çamura düþmekten kurtaran yoksa tam tersi mi?

Ne yani, duygularýn ve düþüncelerin ihbarý bir suç olabilir mi?

Mademki öyle deðil sevgili Kafka yazdýðýn onca þeyin neden yakýlmasýný istedin? Belki de senin yaptýðýn daha garantili bir yol seneler sonra sunumu ruhunun bense günbegün kayýt altýna alýyorum duygularýmý ve solan günün gecesinde adeta geçen günün geçen zamanýn kuyruðuna yapýþýyorum ve boþluða býrakýyorum hem kendimi hem kalemimi ve iþte gün içerisinde yaþadýðým en huzurlu bir ya da iki saattir beni ayakta tutan yine de okumasýný istediðim insanlarýn yazdýklarýmdan bihaber olduðunu bilmek az da olsa acýtýyor içimi ama yetiniyorum da…

Yaþadýðým kadar yaþatmak duygularýmý.

Yaþamadýðým kadar da olasý olan elbet yazarak tahayyül ettiðim onca þey ve ben hala iki yakamý bir araya getirmek adýna çaba sarf ediyorum.

Bir mizansen ise eðer ki hayat ve ben kim bilir hayatýn neresindeyim ve kim bilir insanlarýn gözünde neye denk düþüyorum?

En çok düþündüðümde bir de düþ olma ihtimali ile gözümden düþen son birkaç damlayý saymazsan Kafka gece beklediðimden de iyi geçti en azýndan kurutma kâðýdý ile de kâðýdýn nemini aldým mý elbet nemalandýðým bunca hoyrat duygunun yanýna da ne eþlik eder ki bir kaç damla yaþtan baþka bir de bana eþlik eden okuyucum ve sen, Kafka ve iþte yüreðimin misilleme yapmasýnýn ertesi sakinleþip de noktayý koydum bile hem güne hem de yazdýðým bu son mektuba.