GÖNLÜMÜZ
Dünyaya sýðan sözler, sýðmaz ki gönüllere,
Vursan bile kilidi üzer þair gönüller.
Bir meçhulün meçhulü gider yaban ellere,
Selam, sabah sormadan uzar þair gönüller.

Yüreði deli çocuk, tanýmaz hiç bir kural,
Daðý, taþý dolaþýr yaralar onu maral,
Bakarsýn ki dünyanýn tahtýna oturmuþ kral,
Dört bir yönden yel vurmuþ tozar þair gönüller.

Nice aþkýn bendini gelmiþler ki yýkarak,
Yalnýz gemiler deðil limanlarý yakarak,
En derin ummanlara dalýp dalýp çýkarak,
Yarý caný çýkmýþtýr yüzer þair gönüller.

Bir de bilebilseydi, naz mý niyaz mý yarda?
Ýki taþ arasýnda hiç kalýr mýydý zorda?
Kurt'a, kuþa yem olmak ister mi acep kýrda?
Bir ömürlük orucu bozar þair gönüller.

Güzel günler görmesi çok zor olmasa gerek,
Hayaller, rüyalarla göklere çýkar direk,
Umutlarla þenlenir kýrýlmýþ ise yürek,
Olmasýn, olmamalý bizar þair gönüller.
 
Ozan Baki, ne dese kýrýlgan hep yürekler,
Takatsiz çalýþýr mý bu denizde kürekler?
Gönül ehli olanda hiç bitmesin erekler,
Aþkýmýza deðmesin nazar þair gönüller.

12622 Mümin Üstün