Þiir Okuruna Notlar 

2



Fen Lisesi öðretmenliðim yýllarýnda yazdýðým þiirlerden. Bu öðrencilerin zeka pýrýltýlarý beni aydýnlatmýþ bu þiirlere ilham kaynaðý olmuþtu. Derslere hep bir þiir kitabýyla giriyordum. Ders bitince onlarý serbest býrakýyordum þiir kitabýný açýyordum. Benlik þiirleri o zaman yazýldý. O günlerde Behçet Necatigil’in kitaplarýný bilmem kaçýncý defa okuyordum. Birinci cilde ilaveten bir dostumun evinde bulup aldýðým, hala geri vermediðim vermeye kýyamadýðým bu kitaplarý ezberlercesine tekrar ediyor, yutarcasýna okuyordum. Derslerde þiir okumamý istiyorlar, ben de onlara ünlü þairlerden en güzel þiirleri okuyordum. Bir sýnýfta okuyunca öbür sýnýflar duyuyor, onlar da isteklerini bildiriyorlardý. Ayrýca kendi þiirlerimi de okumamý istiyorlardý.Ben bu konuda biraz cimri davranýyordum. Onlara þiirlerimi yayýnladýðým siteleri tanýtýyor, oradan kendilerinin okumalarýný salýk veriyordum. 
Ben þiir okurken büyük bir sessizlik oluyor, þiir bitince alkýþ kopuyordu. Bense burasý sýnýf þov dünyasý deðil diyerek engellemeye çalýþýyordum onlarý. ‘Sessiz dinlemeniz en büyük alkýþtýr’ diyordum. Bu okulda 3.5 yýl süren öðretmenliðim boyunca yazdýðým þiirler kitaplýk çapa ulaþtý. 
Hiçbir okulda þiir yazdýðýma dair bir açýklama yapmamýþtým. Oysa yýllar önce dergilerde tek tük þiirlerim yayýnlanýyordu. Ýkindi yazýlarýnda tek uzun ‘kutlu tarih destaný’yla görünmüþtüm. Þimdilerde ise Ýslami Edebiyat dergisinde bir þiir ve yazýmla göründüm. Ayrýca kendi editörlüðümde yayýnladýðým Ýlim dergisi de þiirlerimin okurla buluþtuðu ortam oluþturdu. Bu okul farklýydý. Ya da ben öyle düþünüyordum. Aslýnda zamaný gelmiþti topluluklara açýlmanýn. Sonradan tayin olduðum bu yeni okulda da ayný eðilimi sürdürdüm.

Ahmet Kemal